MR

HEILIG WOORD VOOR DE MORGENWACHT

Op zaterdag  9 november 2024 behandelen we in De Filippijnen en in Nederland beiden de morgenwacht dag 6 week 2

WEEK 2 — DAG 6

Ochtendvoeding

Ef. 3:16-17 Dat Hij u geve, overeenkomstig de rijkdom van Zijn heerlijkheid, met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest tot de innerlijke mens, opdat Christus door het geloof in uw harten woning maakt, opdat u geworteld en gegrondvest bent in de liefde.

De Bijbel vertelt ons dat God in ons werkt en dat Christus in ons leeft. De Bijbel gebruikt echter een zeer opvallende term — bouwen — om Gods werk in ons aan te duiden... Christus' woning in onze harten houdt bouwen in. Als we een woning willen maken, moeten we eerst een huis bouwen. Een woning maken houdt in dat we ons op een bepaalde plek vestigen. Als we ons echter willen vestigen, moeten we een huis hebben. De woorden dat Christus Zijn woning mag maken [Ef. 3:17] zijn een sterke indicatie dat Hij een werk van bouwen in ons doet. Christus bouwt een woning in ons innerlijk wezen.

[In] Johannes 14:23… zei de Heer Jezus: “Indien iemand Mij liefheeft,…zal Mijn Vader hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen.” De woorden maken een verblijfplaats in dit vers zijn gelijk aan maken Zijn thuis in Efeziërs 3:17. De Drie-enige God is in ons gekomen om een ​​bouwwerk te doen met Zichzelf als het element en ook met iets van ons als het materiaal. Het woord over bouwen in deze verzen impliceert dat Gods bouwen van Zichzelf in Christus in ons veel te maken heeft met wat wij zijn. (Levensstudie van 1 & 2 Samuël, pp. 196-197)

Lezing van vandaag

[In] de gelijkenis van de zaaier in Mattheüs 13, wordt het zaad [goddelijkheid] geboren in de grond [menselijkheid] om te groeien met de voedingsstoffen in de grond. Dit zaad… groeit met zichzelf en de voedingsstoffen in de grond…De opbrengst is een samenstelling van elementen van zowel het zaad als de grond. Hier zien we een belangrijk spiritueel principe. Om te groeien, moet het zaad in goede grond worden gezaaid.

We hebben in ons bepaalde voedingsstoffen die door God zijn geschapen als voorbereiding op Zijn komst in ons om in ons te groeien. God heeft de menselijke geest geschapen met de menselijke voedingsstoffen.

Het zaad dat in ons is geboren, is Christus als de belichaming van de Drie-enige God. De snelheid waarmee het zaad in ons groeit, hangt af van de voedingsstoffen die wij leveren. Hoe meer voedingsstoffen wij leveren, hoe sneller het zaad zal groeien en hoe meer het zal bloeien.

Volgens de Bijbel is groei gelijk aan bouwen. De Heer Jezus verklaarde: "Ik zal mijn gemeente bouwen" (Matt. 16:18). Dit bouwen vindt plaats door de groei van het goddelijke zaad in ons.

De Drie-enige God, de bron van het leven, heeft zichzelf geërfd in Christus als een zaad in ons wezen. Zodra dit zaad in ons komt, ontmoet het iets in ons - onze spirituele voedingsstoffen - en begint het te groeien... Mattheüs 13 geeft aan dat alleen de goede grond (vv. 8, 23) de juiste voedingsstoffen biedt voor de groei van het goddelijke zaad.

Omdat God Zichzelf in Christus in ons bouwt, niet alleen afhankelijk is van Zichzelf als element, maar ook van de voedingsstoffen die wij leveren, moeten wij
versterkt worden in onze innerlijke mens... Als wij versterkt worden in onze innerlijke mens en als wij aandacht besteden aan onze geest en onze geest oefenen, zullen de voedingsstoffen geleverd worden. Dan zal Christus Zijn thuis maken in ons innerlijk wezen.

[In Efeziërs 3] bad Paulus dat de Vader ons met kracht zou versterken door Zijn Geest in onze innerlijke mens. Deze kracht, waarnaar verwezen wordt in Efeziërs 1:19-22, is de kracht die Christus uit de dood heeft opgewekt, Christus aan de rechterhand van God in de hemelse gewesten heeft gezet, alle dingen onder Christus' voeten heeft onderworpen en Christus als Hoofd over alle dingen aan de gemeente heeft gegeven. Zulke kracht werkt in ons (3:20), en daarmee versterkt God ons voor Zijn bouw. ​​De Geest waardoor God ons versterkt is de voltooiing van de verwerkte Drie-enige God. Enerzijds versterkt God ons met Zichzelf als element, en anderzijds verschaffen wij
de voedingsstoffen. Door deze twee voert God in Christus Zijn intrinsieke bouw uit - de bouw van Zijn huis - in ons hele wezen. (Levensstudie van 1 & 2 Samuel, pp. 197-198)

Verdere lectuur: CWWL, 1994-1997, vol. 3, “The God-man Living,” hfdst. 1

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING

Op vrijdag 8 november 2024 deden we de Morgenwacht dag 5 week 2 in de Filipijnen en Nederland behandelen

WEEK 2 — DAG 5
Ochtendvoeding

Matt. 13:3 En Hij sprak tot hen vele dingen in gelijkenissen, zeggende: Zie, de zaaier ging uit om te zaaien.

Kol. 2:19 …het Hoofd vasthoudend, uit wie het gehele Lichaam, rijkelijk voorzien en samengevoegd door middel van de gewrichten en pezen, opgroeit met de groei van God.

Het Evangelie van Mattheüs begint met de Zoon van David (1:1) en eindigt met de Drie-enige God (28:19). Daartussenin…hebben we de Zaaier (13:3). De Heer Jezus beschouwde Zichzelf duidelijk als een Zaaier… In het onderwijzen van de waarheid en in het prediken van het evangelie was Hij een Zaaier, en Zijn leven was een leven van zaaien. Als de Zaaier was de Heer Jezus de Verdeler van het goddelijke leven.

De Zaaier is de wonderbaarlijke persoon van de Heer Jezus, en het gezaaide zaad is ook de Heer Zelf, als de belichaming van de Drie-enige God. Christus heeft Zichzelf als het zaad des levens in ons gezaaid (vv. 4a, 😎. Christus is het zaad dat door het woord wordt aangeduid (v. 19), en wij, de uitverkorenen van God, zijn de grond… Daarom is Christus als het woord het zaad des levens dat in ons als de grond is gezaaid. (De conclusie van het Nieuwe Testament, p. 2801)

Lezing van vandaag

Christus kwam niet alleen naar de aarde om bij ons te zijn, maar ook om in ons wezen te worden gezaaid. Door incarnatie werd Hij het zaad des levens, en in Zijn bediening zaaide Hij dit zaad in anderen. Dit betekent dat Hij Zichzelf als de belichaming van de Drie-enige God in Zijn gelovigen zaaide. Als de Zaaier heeft Christus Zichzelf als het zaad des levens in onze harten gezaaid, zodat Hij in ons kan leven, in ons kan groeien en vanuit ons kan worden uitgedrukt.

Net zoals het zaad des levens in de aarde wordt geplant, wordt vermengd met het element van de aarde en samen met de aarde groeit om de plant voort te brengen, heeft Christus zaaide Zichzelf als het zaad van het leven in ons als de aarde en zowel Hij als wij groeien samen. Hij als het levenszaad heeft een bepaald soort element, en wij als de groeiende aarde hebben ook een bepaald soort element, en de twee vermengen zich en groeien samen tot één plant. Dit is het Lichaam van Christus samengesteld uit het goddelijke leven vermengd met de mensheid. Het Lichaam van Christus is in werkelijkheid een plant die groeit uit Christus als het levenszaad in het menselijk hart als de groeiende aarde.

We moeten de visie van Christus, de Zaaier, zien, die Zichzelf zaait als het zaad van het leven in mensen. Deze visie is het hart van het herstel van de Heer, want het is gerelateerd aan het verlangen van het hart van de Heer... Hij verlangt ernaar om in ons te komen, Zijn uitverkoren volk, om ons leven te zijn op de manier van vermenging om Zichzelf ons element te maken en ons Zijn uitdrukking te maken. Christus, de belichaming en uitdrukking van de Drie-enige God, heeft Zichzelf in ons wezen gezaaid. (De conclusie van het Nieuwe Testament, pp. 2801-2802)

Christus is het zaad, en wij zijn de grond met de voedingsstoffen voor de groei van het zaad. Christus in de opstanding, Christus als de levengevende Geest, heeft Zichzelf in ons gezaaid, niet alleen om in ons te blijven, maar om in ons te groeien. De groei van Christus in ons is gelijk aan het bouwen.

De Christus die Zichzelf in ons heeft gezaaid, doet nu een bepaald werk in ons: het werk van het maken van Zijn thuis in ons innerlijk wezen, in onze harten (Ef. 3:17). Dit is bouwen, en het wordt uitgevoerd door de vermenging van goddelijkheid met menselijkheid. Zo'n bouwen wordt genoemd in Johannes 14:23: "Indien iemand Mij liefheeft, ... zal Mijn Vader hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen." Deze verblijfplaats is niet alleen voor de Drie-enige God, maar ook voor ons. Daarom is het een wederzijdse verblijfplaats.

Christus… bouwt de kerk niet alleen door zondaars te redden en hen tot gelovigen en leden van Hemzelf te maken, maar door Zichzelf in hen te bouwen.

God werkt Zichzelf in Christus in ons om een ​​huis te maken… Dit huis zal zowel Gods huis als ons huis zijn, een wederzijdse verblijfplaats. Uiteindelijk zullen de Drie-enige God en de verloste mensheid worden vermengd, vermengd en opgebouwd tot één entiteit, en deze entiteit zal het Nieuwe Jeruzalem zijn… Onze behoefte [vandaag] is dat God Zijn bouwwerk in ons uitvoert vv(Levensstudie van 1 & 2 Samuel, pp. 191-193)

Verder lezen: Levensstudie van 1 & 2 Samuel, msgs. 29—30

HET CHRISTELIJKE LEVEN
HEILIG WOORD VOOR OCHTENDOPWEKKING
SCHEMA WEEK 1

De intrinsieke betekenis van het christelijke leven
I. Het christelijke leven is een leven van Christus leven; ons leven moet Christus zijn, en de manier om Christus te leven is Christus lief te hebben—Fil. 1:19-21a;
Gal. 2:20:
II. Het christelijke leven leven is alles doen in de persoon van Christus, in het aangezicht van Christus—2 Kor. 2:10; 4:6-7:
III. Het christelijke leven leven is waardig wandelen van de roeping waarmee we geroepen zijn—Ef. 4:1-4:
IV. Het christelijke leven leven is voor ons de discipline van de Heilige Geest aanvaarden:

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 2 — DAG 1
Ochtendvoeding
1 Kor. 6:17 Maar hij die zich aan de Heer hecht, is één geest.

Johannes 15:4-5 Blijf in Mij en Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, tenzij zij in de wijnstok blijft, zo ook u niet, tenzij u in Mij blijft. Ik ben de wijnstok; u bent de ranken. Wie in Mij blijft en Ik in hem, die draagt ​​veel vrucht; want zonder Mij kunt u niets doen. [“Aan de Heer gehecht” (1 Kor. 6:17)] verwijst naar de organische eenheid van de gelovigen met de Heer door in Hem te geloven (Johannes 3:15-16). Deze eenheid wordt geïllustreerd door die van de ranken met de wijnstok (15:4-5)... Zo'n eenheid met de opgestane Heer kan alleen in onze geest zijn. (1 Kor. 6:17, voetnoot 1) [“Eén geest” (1 Kor. 6:17)] duidt op de vermenging van de Heer als de Geest met onze geest. Onze geest is wedergeboren door de Geest van God..., die nu in ons is... en één is met onze geest (Rom. 8:16). Dit is de realisatie van de Heer, die de levengevende Geest werd door de opstanding (1 Kor. 15:45; 2 Kor. 3:17) en die nu met onze geest is (2 Tim. 4:22). (1 Kor. 6:17, voetnoot 2) Deze ware wijnstok (de Zoon) met zijn takken (de gelovigen in de Zoon) is het organisme van de Drie-enige God in Gods economie. Dit organisme groeit met Zijn rijkdommen en drukt Zijn goddelijk leven uit. (Johannes 15:1, voetnoot 1)

Lezing van vandaag

Wat de Bijbel onthult als de ultieme relatie tussen God en ons is veel dieper dan die van Schepper en schepsel. De aard van deze relatie gaat het menselijk begrip te boven. Het is dat God en wij een eenheid in het leven kunnen hebben. Het leven van de ivine en het leven van de mens verenigen zich om één leven te worden.

Er is een beeld hiervan in de natuur... De Heer Jezus gebruikte steeds weer gewone dingen als illustraties van geestelijke zaken.

In het plantenrijk kan een tak die het niet zo goed doet, van de ouderboom worden afgesneden en aan een gezondere, productievere boom worden bevestigd. Deze procedure, bekend als enten, illustreert de eenheid tussen God en ons.

Romans 11 [stelt]: "U, een wilde olijfboom, werd geënt op... en werd een mededeelgenoot van de wortel van vettigheid van de olijfboom... U werd afgesneden van wat van nature een wilde olijfboom is en tegen de natuur in geënt op de gecultiveerde olijfboom" (vv. 17, 24). Wij waren de arme, kleine, wilde olijftakken, geënt op de gecultiveerde, superieure olijfboom, en genieten nu van de rijke voeding van de wortel. De tak die geënt is, is niet identiek aan de boom waaraan hij vastzit. Als ze identiek waren, zou er geen behoefte zijn aan enten. Het is een tak van een probleemboom die geënt is op een boom met een superieure kwaliteit. Dat is de ware aard van het christelijke leven. De Heer Jezus als de ware wijnstok is de superieure boom. Op een dag werd u door geloof door genade op Hem geënt. Veracht deze enting niet. Het betekent dat u niet langer slechts één leven hebt. Uw leven is nu van twee levens die op één zijn geënt. Terwijl u geniet van de wortel van de vettigheid van deze gecultiveerde olijfboom, wordt uw armere leven onderworpen en begint u te bloeien. De relatie die de Bijbel onthult tussen God en ons moet verder reiken dan die van Schepper en schepsel totdat het een vereniging in het leven bereikt. Dit concept van het goddelijke leven en het menselijke leven dat op één is geënt, is vreemd aan het menselijke denken. Daarom missen we het als we de Bijbel gaan lezen. Ik vertrouw erop dat we nu allemaal diep onder de indruk zijn geraakt dat het leven dat we als geredden leiden, dat van twee levens is die in één zijn geënt. Door de genade van de Heer hebben we ons bekeerd en door berouw en geloof zijn we geënt in het goddelijke leven. In deze enting groeien we samen met Hem. Dan groeit Zijn leven in ons in de opstanding. Het goddelijke leven is in ons en voorziet ons. Dit is het christelijke leven. (CWWL, 1979, vol. 1, "Life Messages, Volume 2", pp. 283-284, 288-289) Verder lezen: CWWL, 1979, vol. 1, "Life Messages, Volume 2", hfdst. 58-59

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 2 — DAG 2
Ochtendvoeding

Rom. 11:17-18 ...Jij, die een wilde olijfboom bent, bent tussen hen geënt en bent een mededeelgenoot geworden van de vettige wortel van de olijfboom, roem niet tegen de takken;...onthoud dat het niet jij bent die de wortel draagt, maar de wortel jij.
Omdat het ene soort leven op het andere geënt kan worden, moeten de twee levens
zeer op elkaar lijken. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om een ​​tak van een bananenboom op een perzikboom te enten. Het is echter wel mogelijk om enkele takken van een armere perzikboom op een gezonde, productieve perzikboom te enten, want de levens van deze twee bomen liggen zeer dicht bij elkaar. We kunnen dit principe toepassen op het uitdelen van het goddelijke leven aan de mens...Omdat ons menselijk leven naar het beeld van God is gemaakt en naar de gelijkenis van God, kan het worden samengevoegd met het goddelijke leven. Hoewel ons menselijk leven niet het goddelijke leven is, lijkt het wel op het goddelijke leven. Daarom kunnen deze levens gemakkelijk op elkaar worden geënt en vervolgens organisch samen groeien. Het leven van de arme boom verdwijnt niet. In plaats daarvan groeit het samen als één geheel samen met het leven van de rijke, zoete boom... Dit is geen uitgewisseld leven, maar een geënt leven. (Levensstudie van Romeinen, 2e druk, p. 639)

Lezing van vandaag

Bij het enten zijn er twee hoofdaspecten: snijden en verbinden, of verenigen. Zonder snijden kan er geen enten plaatsvinden. Als de tak van de ene boom op een andere boom moet worden geënt, moet de tak eerst worden gesneden. Nadat het snijden heeft plaatsgevonden, vindt de verbinding of vereniging plaats. Deze vereniging is organisch. Daarom hebben we bij het enten het snijden, het verbinden en de organische vereniging. Het snijden komt overeen met de dood van Christus en het verenigen met de opstanding van Christus. In de dood van Christus werd ons oude leven afgesneden en in Christus’ opstanding werden we met Hem verenigd voor verdere groei. De ervaring van de dood van Christus zorgt ervoor dat we sterven aan de wet, terwijl de opstanding ons in staat stelt om voor God te leven... Alleen door geënt te worden op Christus kunnen we één zijn met Hem in Zijn dood en opstanding. In onszelf is het niet mogelijk voor ons om te sterven aan de wet of te leven voor God. Echter, toen de kostbaarheid van de Heer Jezus in ons werd gegoten en we Hem begonnen te waarderen, werden we op Hem geënt. Enerzijds werden we afgesneden; anderzijds werden we verbonden met Christus in Zijn opstandingsleven. Nadat deze vereniging plaatsvond, werden we organisch verenigd met Christus. Nu zouden we gewoon in deze organische vereniging moeten leven. Aan de negatieve kant zijn we afgesneden in Christus’ dood; aan de positieve kant zijn we verenigd met Christus in Zijn
opstanding. In deze afsnijding stierven we niet alleen aan de wet, maar aan alles behalve God. Volgens Galaten 6 zijn we dood voor de wereld, met name voor de religieuze wereld, door de kruisiging van Christus (vv. 13-14). Door de allesomvattende afsnijding van Christus' allesomvattende dood aan het kruis, zijn we dood voor alles behalve God. Omdat we geënt zijn op Christus, is Zijn ervaring onze geschiedenis geworden. Toen Hij stierf aan het kruis, stierven wij in Hem. Toen Hij gekruisigd werd, werden wij afgesneden van de wilde olijfboom. Dit betekent dat we afgesneden werden van het zelf, het vlees, de wereld, religie en de wet met zijn verordeningen. Bovendien, omdat we geënt zijn op Christus, is Zijn opstanding ook onze geschiedenis geworden. Daarom kunnen we met klem verklaren dat we met Christus gekruisigd, begraven en opgewekt zijn. Wat een prachtige geschiedenis hebben we! Nu we afgesneden zijn van alles behalve God, zijn we dood voor religie, inclusief het jodendom, het katholicisme en het protestantisme. Eén aspect van onze geschiedenis omvat de kruisiging waardoor we van alles behalve God zijn afgesneden. Maar het andere aspect van deze geschiedenis omvat de wederopstanding waarin we verenigd zijn met de Drie-enige God. In deze vereniging zijn we absoluut één met de Drie-enige God. Het is cruciaal dat we allemaal deze visie zien... Als we de visie van deze organische vereniging zien, zal ons leven veranderen. We zullen beseffen dat we zijn afgesneden van de oude bron en verenigd met de Levende. (Levensstudie van Galaten, 2e ed., pp. 74-76) Verder lezen: Levensstudie van Galaten, msg. 9

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 2 — DAG 3
Ochtendvoeding

Rom. 6:5 Want indien wij met Hem samengegroeid zijn in de gelijkenis van Zijn dood, zullen wij het ook zijn in de gelijkenis van Zijn opstanding.

1 Kor. 15:45 Zo staat er ook geschreven: "De eerste mens, Adam, werd een levende ziel"; de laatste Adam werd een levendmakende Geest.

In de incarnatie werd [Christus] vlees voor verlossing (Johannes 1:14, 29); daarna, in de opstanding, werd Hij een levendmakende Geest voor het verlenen van leven (10:10b)... Wanneer wij in Hem geloven, komt Hij in onze geest en worden wij met Hem verbonden als de levendmakende Geest. Daarom worden wij één geest met Hem (1 Kor. 6:17). Onze geest wordt levend gemaakt en wordt met Hem opgewekt. (1 Kor. 15:45, voetnoot 1) Wanneer een tak geënt wordt, moeten zowel de tak als de boom afgesneden worden... en dan weer samen geënt worden... Wanneer de twee wonden elkaar kussen, kan de ent aanslaan en zal er groei zijn. Wanneer werd de Heer Jezus afgesneden? Het was aan het kruis. De wond van de Heer Jezus wacht op zondaars. Zijn zijde is doorboord; het bloed vergoten. Wanneer wordt de zondaar afgesneden? Ook hij is aan het kruis afgesneden. Hij ervaart deze afsnijding wanneer hij berouw heeft en de Heer ontvangt. Op de plaats waar de wond van de zondaar de wond van de Heer Jezus [ontmoet], [worden] ze samen geënt. De Heer [begint] te leven en te groeien in deze nieuw geënte tak om hem te voorzien. [In Romeinen 6:5 zegt Paulus] dat we op de plaats waar we afgesneden werden, geënt werden in de Heer. Deze enting is het groeien. We worden niet eerst geënt en beginnen dan te groeien. In plaats daarvan zijn we geënt op Hem in de gelijkenis van Zijn dood en zijn we tegelijkertijd met Hem samengegroeid. (CWWL, 1979, vol. 1, “Life Messages, Volume 2,” pp.287-288)

Lezing van vandaag

Het eerste aspect [van enten en samen groeien in Romeinen 6:5] is in de gelijkenis van Zijn dood en verwijst naar ons geënt worden op Hem. Het tweede is in de gelijkenis van Zijn opstanding en verwijst naar Zijn komst in ons om in ons te groeien. De eerste enting is gerelateerd aan de dood van de Heer. Hij is de ware wijnstok. Toen Hij gekruisigd werd, werd Hij grondig gesneden. Nu wacht Zijn gesneden wond op de berouwvolle zondaars, en Hij als de levengevende Geest beweegt in ons, doorzoekt ons innerlijk wezen, verlicht ons zodat wij ons bekeren. Ons verdriet en onze tranen zijn de snee die we ontvangen. We hebben geen andere keus dan in de Heer te geloven en Hem te vragen ons te redden: "O Heer, dank U dat U voor mij gestorven bent. Dank U dat U Uw bloed voor mij hebt vergoten. Dank U, Heer, dat U mij hebt gered." Dit is de tijd dat we in Hem geënt worden en samen met Hem groeien in de gelijkenis van Zijn dood. (CWWL, 1979, vol. 1, "Life Messages, Volume 2," p. 288) Een enter weet dat om een ​​succesvolle enting te hebben, beide entdelen afgesneden moeten worden en moeten sterven. Ten eerste moet het te enten deel sterven, en ten tweede moet het deel waarin geënt moet worden ook sterven. Alleen als beide kanten sterven, kan de enting worden voltooid. Aan de kant van Christus stierf Hij op een dag, als de tak van David, aan het kruis; hoewel Hij echter in het vlees stierf, werd Hij opgewekt in de Geest (1 Petr. 3:18b). Door dood en opstanding werd Hij de levengevende Geest (1 Kor. 15:45b). Door zo'n Geest te worden, was Christus klaar voor de enting. Van onze kant, als zondaars, moeten wij ons bekeren en de Heer ontvangen. Zodra wij ons bekeren en Hem ontvangen, komt Hij als de levengevende Geest in onze geest en plaatst het goddelijke leven in ons. Dit leven is een leven van dood en opstanding. Daarom brengt Hij de sleutel tot dood en opstanding in ons die in Hem hebben geloofd en met Hem zijn gestorven en opgestaan. Zo worden wij in deze dood en opstanding samen met Christus geënt. (CWWL, 1994-1997, vol. 5, "De ervaring van Gods organische redding die gelijk is aan heersen in het leven van Christus", pp. 496-497) Verder lezen: CWWL, 1994-1997, vol. 5, “De ervaring van Gods organische redding die gelijk staat aan heerschappij in het leven van Christus,” hoofdstuk 4

HEILIG WOORD VOOR DE HERLEVING VAN DE MORGEN

WEEK 2 — DAG 4

Ochtendvoeding

Gal. 2:20 Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik in het geloof, in het geloof van de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven.                                                               Rom. 8:4 opdat de rechtvaardige eis van de wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.                      De organische vereniging met Christus... vindt spontaan plaats wanneer we in Christus geloven... [Galaten 2:19 geeft aan] dat we gestorven zijn aan de wet, zodat we voor God zouden kunnen leven... Als we niet werkelijk organisch verenigd zijn met Christus, maar in onszelf, dan zijn we noch dood voor de wet, noch leven we voor God. Afgezien van de organische vereniging met Christus, kunnen we niet voor God leven. (Life-study of Galatians, 2e ed., p. 73) [Galaten 2:20] legt uit hoe het komt dat wij door de wet gestorven zijn aan
de wet. Toen Christus gekruisigd werd, werden wij volgens Gods economie in Hem opgenomen. (Galaten 2:20, voetnoot 1)

Lezing van vandaag

Niet langer ik duidt niet op een uitgewisseld leven, een leven waarin Christus binnenkomt en wij uitgaan, want later in Galaten 2:20 zei Paulus: "Ik leef." Als wedergeboren mensen hebben we zowel het oude "ik", dat gekruisigd is (Rom. 6:6), waarover Paulus zei: "Niet langer ik", en een nieuw "ik", waarover Paulus zei: "Ik leef." Het oude, beëindigde "ik" was zonder goddelijkheid; het nieuwe "ik" heeft God als leven eraan toegevoegd. Het nieuwe "ik" ontstond toen het oude "ik" werd opgewekt en God eraan werd toegevoegd. Aan de ene kant was Paulus beëindigd, maar aan de andere kant leefde een opgewekte Paulus, iemand die wedergeboren was met God als zijn leven, nog steeds. Bovendien, hoewel Paulus zei: "Niet meer ik", zei hij ook: "Het is Christus die in mij leeft", want het was Christus die leefde, maar het was in Paulus dat Hij leefde. De twee, Christus en Paulus, hadden één leven en één leven. (Galaten 2:20, voetnoot 2)

Wij zijn in Christus gestorven door Zijn dood, maar nu leeft Hij in ons door Zijn opstanding. Zijn leven in ons is volledig doordat Hij de levengevende Geest is (1 Korintiërs 15:45b). Dit punt wordt volledig uitgewerkt in alle volgende hoofdstukken [van Galaten], waar de Geest wordt gepresenteerd en benadrukt als degene die wij als leven hebben ontvangen en in wie wij zouden moeten leven [vergelijk                Romeinen 1:17]. Het “ik”, de natuurlijke persoon, neigt ernaar de wet te houden, zodat deze volmaakt kan zijn (Fil. 3:6), maar God wil dat wij Christus leven, zodat God door Hem in ons tot uitdrukking kan komen              (Fil. 1:20-21). Daarom is Gods economie dat het “ik” gekruisigd wordt in Christus’ dood en dat Christus in ons leeft in Zijn opstanding. De wet houden is deze verheffen boven alle dingen in ons leven; Christus leven is Hem het middelpunt en alles in ons leven maken. De wet werd door God gebruikt voor een bepaalde tijd om Zijn uitverkoren volk in bewaring te houden voor Christus (Gal. 3:23) en uiteindelijk om hen naar Christus te leiden (vs. 24) zodat zij Hem als leven konden ontvangen en Hem konden leven om Gods uitdrukking te zijn. Omdat Christus is gekomen, is de functie van de wet beëindigd en moet Christus de wet in ons leven vervangen voor de vervulling van Gods eeuwige doel. (Gal. 2:20, voetnoot 3) Het christelijke leven is [geen] uitgewisseld leven... Het is een geënt leven, een leven waarin twee partijen worden samengevoegd om organisch te groeien (Life-study of Romans, 2e ed., pp. 638-639)

Nadat we met Christus zijn geënt, zouden we niet langer op onszelf moeten leven; in plaats daarvan zouden we de pneumatische Christus in ons moeten laten leven. Verder zouden we niet langer moeten leven door ons vlees of ons natuurlijke wezen; in plaats daarvan zouden we moeten leven door onze gemengde geest, een geest die is geënt met Christus. Zo worden we eerst met Hem verenigd; dit is een vereniging. Dan worden we met Hem vermengd; dit is een vermenging. Uiteindelijk worden we met Hem opgenomen in een inlijving. Deze inlijving is het Nieuwe Jeruzalem, de grote universele inlijving van de vermenging van God en mens, zodat wij in eeuwigheid kunnen regeren. (CWWL, 1994-1997, vol. 5, “De ervaring van Gods organische redding die gelijk is aan heersen in het leven van Christus,” p. 497)
Verdere lectuur: Levensstudie van Galaten, msgs. 10, 16

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 2 — DAG 5
Ochtendvoeding

Rom. 6:3-5...Wij allen die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in Zijn dood...Wij zijn daarom met Hem begraven door de doop in Zijn dood...opdat...wij in nieuwheid des levens zouden wandelen. Want indien wij met Hem zijn samengegroeid in de gelijkenis van Zijn dood, zullen wij ook zijn in de gelijkenis van Zijn opstanding.

Wanneer het goddelijke leven het menselijke leven binnengaat, wordt het goddelijke leven de inhoud en wordt het menselijke leven de container en de uitdrukking. Maar er is geen uitwisseling of handel van levens...De goddelijke lucht, het hemelse pneuma, wordt in ons verdeeld, maar het wordt niet geruild voor ons menselijke leven. In plaats daarvan...wordt het in ons verdeeld en met ons vermengd. Ons christelijke leven is geen uitgewisseld leven. Het is geheel een kwestie van het goddelijke leven dat in ons menselijk leven wordt verdeeld, ingespoten. (Levensstudie van Romeinen, 2e ed., pp. 636-637)

Lezing van vandaag

[Het] leven van de Heer wordt het onze in de opstanding. Hij verheft de oorspronkelijke functies die ons bij de schepping zijn gegeven en verrijkt, versterkt en verzadigt zelfs ons hele wezen. Dit nieuwe leven is een leven van twee levens die in één zijn geënt. In deze vereniging zijn overwinning, leven, licht, kracht en alle andere goddelijke eigenschappen. Al deze zijn van ons, niet door een uitwisseling, niet door afrekening, maar door geënt te worden in Hem. (CWWL, 1979, vol. 1, "Life Messages, Volume 2," p. 288) Wij zijn door God geschapen naar Zijn beeld en overeenkomstig Zijn gelijkenis. Echter, door Adams val werd ons leven het natuurlijke leven van de oude schepping in Adam.  Er zijn twee hoofdelementen in ons natuurlijke leven van de oude schepping. Het eerste element is zonde, en het tweede is de dood [vgl. Rom. 5-7]... Door één mens, Adam, kwam de zonde in de wereld, en door zonde de dood (5:12). Zo heerste de zonde in ons door de dood (vs. 21a; 6:12), en de dood heerste over ons door de overtreding van de ene, Adam (5:17a, 14). Daarom heersten we in Adam niet in het leven; in plaats daarvan stonden we onder de heerschappij van zonde en dood. Echter, als de laatste Adam stierf Christus een allesomvattende dood aan het kruis, en door zo'n dood bracht Hij alles van het Adamische leven naar het kruis en had daar een groot einde (6:6)... Het is door de alles-omvattende dood van Christus dat we het leven van Christus in ons laten heersen in plaats van zonde en dood. Zo zijn het niet langer zonde en dood die in ons heersen; in plaats daarvan zijn het genade en leven die in ons heersen (5:21). Ons natuurlijke leven moet vernietigd worden, volledig vernietigd, uit het bestaan ​​gezet, met Adam in onze co-dood met Christus. In onze doop zijn we met Christus begraven in Zijn dood, en daardoor is het natuurlijke leven van onze oude mens in Adam vernietigd (6:3-4a). We regeren in het leven niet alleen in ons sterven met Adam, maar ook in ons leven met Christus (vv. 4b, 5b, 8b; Gal. 2:20b). Romeinen 6:8... laat onze organische eenheid met Christus zien in Zijn dood en opstanding. Zo'n organische eenheid wordt het best geïllustreerd door enten... We zijn geënt met Christus en zijn samen met Hem gegroeid in Zijn dood en opstanding. Hoewel ons natuurlijke leven verontreinigd werd door zonde en dood door de val, hebben we het opstandingsleven van Christus in ons ontvangen door onze dood en opstanding met Hem. Dit opstandingsleven van Christus is de levengevende Geest, die ons van binnenuit levend maakt, zodat we met Christus opgewekt kunnen worden. In de opstanding worden onze door God geschapen vermogens hersteld; bovendien worden ze verrijkt met, opgetild door en verzadigd met Christus' opstandingsleven, zodat wij alles wat Christus is, kunnen ervaren en genieten. Ons natuurlijke leven behoort tot het rijk van de oude schepping, de oude mens. In de doop leggen we onze oude mens af; bovendien werd onze oude mens met Christus gekruisigd. In onze praktische ervaring moeten we echter de Geest, die in onze wedergeboren geest woont, toestaan ​​zich te verspreiden naar onze geest, zodat we in zo'n gemengde geest gevoed en vernieuwd kunnen worden door de frisse toevoer van het opstandingsleven van Christus. (CWWL, 1994-1997, deel 5, "De ervaring van Gods organische redding die gelijk is aan heersen in Christus' leven", pp. 492-494)

Verdere lectuur: Levensstudie van Romeinen, msgs. 63-64

HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 2 — DAG 6 ››
Ochtendvoeding

Rom. 11:17 ...Jij, die een wilde olijfboom was, werd geënt tussen [de takken] en werd een mededeelgenoot van de vettige wortel van de olijfboom.

Rom. 11:24 Want als jij... tegen de natuur in geënt werd op de gecultiveerde olijfboom, hoeveel te meer zullen dezen, die de natuurlijke takken zijn, geënt worden op hun eigen olijfboom!

Volgens de door God verordende natuurwet is het niet het arme leven dat het rijkere leven beïnvloedt, maar het rijkere leven dat het arme leven beïnvloedt. In feite zal het rijke leven alle gebreken van het arme leven opslokken en zo het arme leven transformeren. In hetzelfde principe, wanneer wij geënt worden op Christus, verslindt Christus onze gebreken, maar Hij elimineert niet ons eigen leven. Integendeel, terwijl Hij onze gebreken opslokt, verheft Hij onze menselijkheid. Hij verheft onze geest, wil, emotie en al onze deugden. Mogen we allemaal onder de indruk zijn van het feit dat het christelijke leven geen kwestie is van uitwisseling, maar een kwestie van enten. Een lager leven, ons menselijke leven, wordt geënt op een hoger leven, het goddelijke leven. Het hogere leven verslindt de gebreken... van [en] verrijkt, verheft en transformeert het lagere leven. Hoe wonderbaarlijk!... Volgens Gods openbaring en volgens onze ervaring zien we dat we als christenen vandaag de dag een prachtig geënt leven hebben. (Levensstudie van Romeinen, 2e druk, pp. 639, 642-643)

Lezing van vandaag

Dit geënte leven... is geen uitgewisseld leven. De inferieure tak heeft zijn arme leven niet opgegeven om het rijkere leven van de boom te krijgen waarop hij geënt is. Nee. De tak behoudt nog steeds dezelfde essentiële kenmerken, maar zijn leven wordt verheven en getransformeerd door geënt te worden op het betere leven. Wat zijn de resultaten van het enten? Wanneer de vetheid van de betere boom de geënte tak voorziet, worden alle negatieve dingen weggenomen. Dan wordt de oorspronkelijke functie van die tak hersteld en versterkt. De vrucht is nog steeds wat het was vóór het enten, maar de probleemfactoren zijn overwonnen. Wij zijn de probleemtakken die God op Christus heeft geënt. De vetheid van Zijn leven komt in ons en neemt alle arme elementen in ons weg. Hij tilt de oorspronkelijke functie die God voor ons had op, versterkt en verrijkt deze. Dan wordt ons hele wezen op natuurlijke en spontane wijze verzadigd en getransformeerd, en komt er een wonderbaarlijke vrucht tevoorschijn. Romeinen heeft het niet over een uitgewisseld leven of een afrekeningsmethode [vgl. 6:11]. Dit geënte leven betekent dat, wat voor gebrek we ook hebben, zolang we geënt zijn op de kostbare boom van de Heer Jezus, Zijn uitstekende leven in ons zal komen. (CWWL, 1979, vol. 1, “Life Messages, Volume 2,” pp. 285-286) Het goddelijke leven zal de gebreken en tekorten van ons menselijk leven opslokken. Dit is mogelijk omdat in het leven van Christus de dodende kracht van Zijn kruisiging aanwezig is. Vergeet niet dat het leven van Christus is verwerkt door incarnatie, menselijk leven, kruisiging en opstanding. Nu omvat Zijn leven al deze ingrediënten. We kunnen antibiotica gebruiken als een illustratie hiervan. Net zoals antibiotica ziektekiemen doden, zo beëindigt het dodende element in het leven van Christus de negatieve dingen in ons. We kunnen er de voorkeur aan geven om ons menselijk leven gewoon op te geven en het te laten vervangen door het leven van Christus. We kunnen het gevoel hebben dat ons leven vol “kiemen” zit en willen daarom dat het wordt vervangen door het goddelijke leven. Dit is misschien onze manier, maar het is niet Gods manier in Zijn economie. Zijn manier is dat Christus' leven alle gebreken, tekorten en "kiemen" in ons opslokt. Hoe meer we de Heer Jezus vertellen dat we van Hem houden en dat we één met Hem willen zijn, hoe meer we de dodende kracht in de geestelijke antibiotica zullen ervaren. Alle elementen die we nodig hebben, zijn beschikbaar in Christus' leven. In Zijn leven is er zowel het dodende als het voedende element. U bent misschien ontmoedigd over uw gezindheid. Maar Christus' leven zal het negatieve element in uw gezindheid doden, en dan, in plaats van uw gezindheid weg te werpen, zal Hij het opheffen en gebruiken. (Levensstudie van Romeinen, 2e ed., p. 641) Verder lezen: CWWL, 1968, vol. 1, pp. 47-49

‹‹ HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 1 — DAG 1 ››
Ochtendvoeding

Marcus 12:30 En gij zult de Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart en uit geheel uw ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht.

Johannes 14:23 Jezus antwoordde..., Indien iemand Mij liefheeft, zal hij Mijn woord bewaren, en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen en bij hem woning maken.

Wij Christenen zouden een rein geweten moeten houden, maar het hoofddoel van ons Christelijk leven is om Christus te leven. Christus leven zou ons doel moeten zijn... Christus leven zou primair moeten zijn. Alle problemen in ons Christelijk leven komen doordat wij Christus niet leven. Terwijl wij bezig zijn met onze dagelijkse activiteiten, zou ons leven niet die activiteiten moeten zijn, maar Christus. Onze geest zou geconcentreerd moeten zijn op Christus, maar deze concentratie van onze geest hangt af van onze liefde voor Christus. Dit is de reden waarom het Nieuwe Testament ons opdraagt ​​om Christus lief te hebben (Markus 12:30; Openbaring 2:4-5; Johannes 14:23; 21:15-17; 1 Petrus 1:8). Als we Christus niet liefhebben, kunnen we Hem niet leven, en Hem liefhebben is de beste manier om ons hele wezen op Hem te concentreren. Wanneer een jonge moeder een kind baart, is haar hele leven die nieuwe baby. Voor haar is leven haar nieuwe baby. Dit komt door haar liefde voor haar kind. Wanneer we Christus ten volle liefhebben, is ons hele wezen met Hem bezig en leven we Hem. Dit was Paulus' ervaring... Voor Paulus was blijven leven Christus, en als hij zou sterven, was het winst [Filippenzen 1:21]. Christus leven vereist dat we Hem ten volle liefhebben. Soms, wanneer we erg geboeid zijn door iets, zouden we die nacht een droom over dat ding hebben... Christus moet ons in zo'n mate boeien. (CWWL, 1989, deel 3, “De ervaring en groei in het leven,” pp. 30-31)

Lezing van vandaag

Om de diepe en verborgen dingen te realiseren en eraan deel te nemen die God voor ons heeft verordend en voorbereid, moeten we niet alleen in Hem geloven, maar ook van Hem houden [1 Kor. 2:9]. God vrezen, God aanbidden en in God geloven (dat wil zeggen, God ontvangen) zijn allemaal ontoereikend; Hem liefhebben is de onmisbare vereiste. God liefhebben betekent ons hele wezen – geest, ziel en lichaam, met het hart, de ziel, het verstand en de kracht (Marcus 12:30) – absoluut op Hem richten, dat wil zeggen, ons hele wezen door Hem laten innemen en in Hem laten verdwalen, zodat Hij alles voor ons wordt en wij praktisch één met Hem zijn in ons dagelijks leven. Op deze manier hebben we de nauwste en meest intieme gemeenschap met God, en kunnen we Zijn hart binnengaan en al zijn geheimen begrijpen (Ps. 73:25; 25:14). Zo realiseren we ons niet alleen, maar ervaren we ook, genieten we ervan en nemen we er volledig aan deel.

1 Korintiërs 2:10 zegt dat de Geest alle dingen onderzoekt. Het Griekse woord dat vertaald is met "onderzoeken" omvat actief onderzoek en impliceert nauwkeurige kennis die niet verkregen is door te ontdekken, maar door te verkennen. De Geest van God onderzoekt de diepten van God met betrekking tot Christus en toont ze aan ons in onze geest voor onze realisatie en deelname. De diepten van God verwijzen naar de diepe dingen van God, die Christus in vele aspecten zijn als ons eeuwige deel, voorbestemd, voorbereid en vrij aan ons gegeven door God. Deze zijn nooit in het hart van de mens ontstaan, maar worden aan ons in onze geest geopenbaard door Gods Geest. Daarom moeten we spiritueel zijn om eraan deel te kunnen nemen. We moeten bewegen, handelen en leven in onze geest, zodat we Christus kunnen genieten als alles voor ons. (Lifestudy of 1 Corinthians, 2nd ed., pp. 144-145) Wanneer we van Hem houden, verblijft niet alleen Zijn Geest in ons, maar zal Hij Zichzelf ook aan ons openbaren [Johannes 14:21]. Dit betekent dat we de aanwezigheid hebben van degene van wie we houden in onze gemeenschap met Hem... We moeten steeds meer in de manifestatie van de Zoon aan ons worden gebracht, waarbij de Vader en de Zoon een verblijfplaats bij ons maken [v. 23]. We moeten de trap van de redding van de Heer opgaan door Hem lief te hebben. Dan zal Hij Zich aan ons openbaren, en de Vader en de Zoon zullen Hun verblijfplaats bij ons maken voor ons genot (CWWL, 1988, vol. 1, "Leven in en met de Goddelijke Drie-eenheid", pp. 304-305) Verdere lectuur: CWWL, 1989, vol. 3, "De ervaring en groei in het leven", hfdst. 5; Levensstudie van 1 Korintiërs, msg. 16

‹‹ HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 1 — DAG 2 ››
Ochtendvoeding

1 Johannes 4:19 Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.
2 Kor. 2:10 Maar wie u iets vergeeft, vergeef ik ook;...Wat ik vergeven heb, indien ik iets vergeven heb, is het om uwentwil in de persoon van Christus.

God heeft ons het eerst liefgehad [1 Johannes 4:19] doordat Hij ons met Zijn liefde heeft vervuld en in ons de liefde heeft opgewekt waarmee wij Hem liefhebben en de broeders liefhebben (vv. 20-21)...Hij die gewoonlijk een broeder haat, bewijst dat hij niet in de goddelijke liefde of in het goddelijke licht verblijft (2:9-11). Wanneer wij in de Heer verblijven, verblijven wij zowel in de goddelijke liefde als in het goddelijke licht. Wij haten de broeders niet, maar houden van hen, leven het goddelijke leven in het goddelijke licht en de goddelijke liefde. In 4:21 zegt Johannes: "En dit gebod hebben wij van Hem, dat wie God liefheeft, ook zijn broeder moet liefhebben." Het gebod hier is het
gebod van broederlijke liefde (2:7-11; Johannes 13:34). Het is mogelijk om Johannes' schrijven hier op een eenvoudige manier samen te vatten: God is liefde, en als we in Hem blijven, zullen we de broeders met Hem liefhebben als onze liefde. Dit is Johannes' basisgedachte in deze verzen (Levensstudie van 1 Johannes, 2e ed., p.
310)

Lezing van vandaag

Twee Korintiërs 2:10 vermeldt "de persoon van Christus." De American Standard Version vertaalt deze zin als "de aanwezigheid van Christus." In de oorspronkelijke Griekse tekst is het gebruikelijke woord voor aanwezigheid parousia. Maar het woord voor persoon hier is prosopon. Paulus zei: "Wie u iets vergeeft, vergeef ik ook; want ook wat ik heb vergeven, als ik iets heb vergeven, is het voor u in de persoon van Christus.” Paulus vergaf een broeder in de persoon van Christus. Dit Griekse woord betekent het gezicht, het deel rond de ogen, dat de index is van alle innerlijke gedachten en gevoelens om de presentatie van de hele persoon aan te duiden. Het deel van het gezicht rond de ogen is de index van alle innerlijke gedachten en gevoelens, wat aangeeft wat een persoon denkt en hoe hij zich van binnen voelt. Paulus vergaf die broeder in de persoon van Christus, volgens de index van Zijn hele persoon uitgedrukt in Zijn ogen. Paulus leefde
niet alleen in de aanwezigheid van de Heer, maar ook in de index van de innerlijke gevoelens en gedachten van Christus. Dit is zo diep, zo teder en zo delicaat.

Ik kan het gevoel dat ik van binnen had toen ik de
betekenis van dit woord persoon ontdekte, niet volledig uitdrukken. Ik boog voor de Heer en zei: “Heer, al die jaren heb ik nooit beseft dat ik niet alleen in Uw aanwezigheid moet leven, maar in Uw persoon op zo'n tedere manier.” Het is niet alleen om in Zijn
aanwezigheid te leven, maar nog meer om in Zijn persoon te leven...We kunnen zeggen dat we leven, handelen en ons gedragen in de aanwezigheid van de Heer, maar wie gedraagt ​​zich in de persoon van Christus...? Maar hier in 2:10 staat een zin die ons vertelt dat Paulus
zo'n persoon was, die zich de hele tijd gedroeg in de index van de ogen van de Heer, de index van Zijn innerlijke gevoelens en gedachten, in Zijn persoon.

Paulus keek naar de index van de ogen van de Heer en hij wist dat hij die broeder moest vergeven. Hij vergaf hem niet volgens zijn gevoel, niet volgens zijn gedachte, maar volgens het gevoel, de gedachte, van de Inwoner in hem. Hij gedroeg zich in de persoon van Christus. Toen hij vergaf, vergaf hij in de persoon van Christus. Hij wilde de Korintiërs laten weten dat hij niet vergaf volgens zichzelf of volgens zijn vlees, maar in de persoon van Christus. Dit is wat het betekent om door Christus te leven. De apostel Paulus was zo ver gereduceerd dat hij zich nooit gedroeg in zijn persoon. Hij gedroeg zich in de persoon van Christus, in
het gezicht, in de gedachte, in de uitdrukking van het gevoel van Christus. Leven in de persoon van Christus is zo teder en zo diep. Paulus was een persoon gereduceerd tot niets anders dan Christus als zijn persoon aannemen. Hij gedroeg zich in de persoon van Christus. (CWWL, 1967, vol. 2, “Een autobiografie van een persoon in de geest,” pp. 158-159)

Verdere lectuur: Levensstudie van 1 Johannes, msg. 35; Levensstudie van Lucas, msg. 25; CWWL, 1967, vol. 2, “Een autobiografie van een persoon in de geest,” hfdst. 4

‹ HEILIG WOORD VOOR DE OCHTENDOPLEVING
WEEK 1 — DAG 3 ››
Ochtendvoeding

Ef. 4:1-3 Ik vermaan u dan, ik, de gevangene in de Heer, te wandelen waardig aan de roeping waarmee u geroepen bent, met alle nederigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid, elkaar in liefde verdragend, u inspannend om de eenheid van de Geest te bewaren in de verenigende band van de vrede. Het eerste punt van een wandel waardig aan Gods roeping is om de eenheid te bewaren, en het tweede is om op te groeien in Christus het Hoofd. Het derde punt is om Christus te leren zoals de werkelijkheid is in Jezus. Om de deugden te hebben waarover in Efeziërs 4:2 wordt gesproken, hebben we een getransformeerde mensheid nodig. In onze natuurlijke mensheid is er geen nederigheid, zachtmoedigheid of lankmoedigheid. Maar deze deugden zijn te vinden in onze getransformeerde menselijkheid, dat wil zeggen, in de menselijkheid van Jezus... Zachtmoedigheid en nederigheid zijn kenmerken van de menselijkheid van Jezus [Matt. 11:29]. Alle zachtmoedigheid of nederigheid die we in onszelf lijken te hebben, is een schijnvertoning en kan geen enkele echte beproeving overleven. Prijs de Heer dat de menselijkheid van Jezus in Zijn opstandingsleven vandaag de dag de onze kan zijn! Hoe meer we getransformeerd worden, hoe meer van de menselijkheid van Jezus we hebben. Door de menselijkheid van de opgestane Christus te hebben, hebben we spontaan de deugden die nodig zijn om de eenheid van de Geest te bewaren. (Levensstudie van Efeziërs, 2e druk, pp. 377, 296-297)

Lezing van vandaag

De echte eenheid in de Drie-enige God is te zien in de afbeelding van de tabernakel met zijn achtenveertig planken van acaciahout, overtrokken met goud. Op zichzelf waren de planken gescheiden van elkaar, maar in het goud waren ze één. De staven die de planken bij elkaar hielden waren ook gemaakt van acaciahout, overtrokken met goud... De gouden staven symboliseren de verenigende Geest. Het acaciahout symboliseert de mensheid, en het goud symboliseert de goddelijke
natuur... Dit geeft aan dat de verenigende Geest niet alleen de Heilige Geest van God is, maar de Heilige Geest vermengd met onze geest.

Deze vermengde geest zien we in Romeinen 8... De geest in vers 4 is onze menselijke geest vermengd met Gods Heilige Geest. Bovendien wijst vers 16... duidelijk op de vermengde geest, dat wil zeggen, de Geest met onze geest. In de vermengde
geest, die de verenigende staven vormt, is er de getransformeerde mensheid met de deugden van nederigheid, zachtmoedigheid en lankmoedigheid.

Jarenlang heb ik geprobeerd zachtmoedig en nederig te zijn, maar keer op keer faalde ik.
Uiteindelijk leerde ik dat de nederigheid, zachtmoedigheid en lankmoedigheid in Efeziërs 4:2 niet te vinden zijn in onze natuurlijke menselijkheid, maar kenmerken zijn van de getransformeerde menselijkheid, de menselijkheid van Jezus Christus. Deze getransformeerde menselijkheid met al haar deugden wordt getypeerd door het acaciahout binnen de verenigende staven. Dit geeft aan dat in de verenigende Geest de getransformeerde menselijkheid aanwezig is, onze menselijkheid getransformeerd door het opstandingsleven van Christus.

Het bewaren van de eenheid van de Geest vereist transformatie... Als je niet getransformeerd bent, zul je niet de nederigheid of de zachtmoedigheid hebben die nodig zijn om de eenheid te bewaren. Hoe meer we getransformeerd zijn, hoe meer we spontaan nederigheid, zachtmoedigheid en lankmoedigheid erven. Al deze deugden zijn ons erfgoed door transformatie.

De eenheid van de Geest kan niet bewaard worden door kinderachtige of kinderlijke christenen. Het kan alleen bewaard worden door de getransformeerden. Degenen die natuurlijk en vleselijk zijn, kunnen niet zachtmoedig, nederig of lankmoedig zijn. Ze kunnen de eenheid niet bewaren, omdat niets in hun natuurlijke wezen hen ooit in staat kan stellen om het te bewaren. Daarom wil ik nogmaals benadrukken dat 4:2 de noodzaak van transformatie impliceert. We hebben problemen met eenheid omdat we zo natuurlijk, zo vleselijk en zo veel in onszelf zijn. Maar als we getransformeerd zijn, bewaren we de eenheid spontaan omdat we in onze getransformeerde
mensheid nederigheid, zachtmoedigheid en lankmoedigheid hebben.

Efeziërs 4:2 geeft de noodzaak van transformatie aan, en 4:3 geeft de noodzaak van het kruis aan. We moeten getransformeerd worden om nederigheid, zachtmoedigheid en lankmoedigheid te hebben; en we moeten doorgestreept worden om de verenigende band van vrede te hebben. Dan zullen we de eenheid van de Geest bewaren. (Levensstudie van Efeziërs, 2e ed., pp. 297-299)

Verdere lectuur: Levensstudie van Efeziërs, msg. 36

‹‹ HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 1 — DAG 4 ››
Ochtendvoeding

Ef. 4:15 Maar door de waarheid in liefde te behouden, mogen wij in alles opgroeien naar Hem toe, Die het Hoofd is, Christus.

Ef. 5:15 Let daarom goed op hoe u wandelt, niet als onverstandigen, maar als wijzen.

Ef. 5:18 En word niet dronken van wijn, waarin losbandigheid is, maar word vervuld in de geest.

Leven door vervuld te worden in de geest is het vijfde onderdeel van een wandel die waardig is aan Gods roeping. De eerste vier aspecten van zo'n waardige wandel zijn het bewaren van de eenheid, het opgroeien in het Hoofd, het leren van Christus en het leven in liefde en licht. In Ef. 4 spreekt Paulus over het bewaren van de eenheid, het opgroeien in het Hoofd en het leren van Christus. In hoofdstuk 5 spreekt hij over leven in liefde en in licht en over leven door vervuld te zijn van geest. Zo staan ​​er in hoofdstuk 5 drie cruciale woorden: liefde, licht en geest. Liefde en licht worden behandeld in de eerste veertien verzen. Het volgende gedeelte van dit hoofdstuk gaat over de gemengde geest. Vervuld worden van geest (vs. 18) betekent vervuld worden van onze wedergeboren geest, de menselijke geest die bewoond wordt door de Geest van God. Onze geest zou niet
leeg moeten zijn, maar vervuld moeten worden met de rijkdommen van Christus tot in de volheid van God (3:19). Alle items in 5:18-6:9 zijn gerelateerd aan de ene kwestie van vervuld worden van geest. Veel lezers van dit hoofdstuk letten op details als vrouwen die zich onderwerpen aan hun eigen echtgenoten of echtgenoten die
hun vrouwen liefhebben, maar ze zien de bron van al deze deugden niet, namelijk vervuld worden van geest. Wanneer we in onze geest vervuld zijn met Christus tot in de volheid van God, dan zullen vrouwen onderworpen zijn aan hun echtgenoten, zullen echtgenoten van hun vrouwen houden, zullen ouders voor hun kinderen zorgen, zullen slaven hun meesters gehoorzamen en zullen meesters hun slaven op een juiste manier behandelen. Al deze dingen zijn het probleem van vervuld zijn in de geest. (Levensstudie van Efeziërs, 2e druk, pp. 419-420)

Lezing van vandaag

Als onze geest plat is, moet hij gevuld worden met pneuma. We moeten naar het hemelse "vulstation" gaan en onze geest laten vullen met pneuma. Op deze manier zullen we vervuld worden in de geest. Volgens Efeziërs 3 moeten we vervuld worden met de rijkdommen van Christus tot in de volheid van God. Als onze geest vervuld is met de rijkdommen van Christus, zullen we geen problemen hebben in ons christelijke leven.

Leven door vervuld te zijn in de geest is het vijfde aspect van een wandel die Gods roeping waardig is. Het eerste aspect is het bewaren van de eenheid. Dit is voor het Lichaamsleven, het kerkelijk leven. Het tweede aspect is het opgroeien in Christus het Hoofd in alle dingen. Dit is voor het gebouw. ​​Hierna leren we
Christus door in de mal te worden geplaatst, de standaard van een leven volgens de realiteit in Jezus. Wij christenen hebben een hoge standaard met een verheven principe om onze dagelijkse wandel te bepalen. Christus leren is Hem als de standaard nemen en Zijn leven als het principe nemen. Ten vierde is een leven dat Gods roeping waardig is een leven in liefde en in licht. We moeten niet alleen leven volgens de realiteit (waarheid) en door genade, maar ook in licht en in liefde. We moeten degenen zijn die in intimiteit met God leven en in Zijn aanwezigheid wandelen. Ons dagelijks leven moet geheel in overeenstemming zijn met Gods hart en in Zijn aanwezigheid. Als we deze vier aspecten van een waardige wandel hebben, zullen we spontaan vervuld worden in onze geest.

Deze vijf items zijn gerangschikt in een prachtige volgorde. Eerst bewaren we de eenheid, en dan groeien we in Christus. Hierna leren we Christus kennen en leven we in liefde en in licht. Dan worden we spontaan vervuld in onze geest met de rijkdommen van Christus tot in de volheid van God. Uit deze innerlijke vervulling zullen onderwerping, liefde, gehoorzaamheid, zorg en alle andere eigenschappen van een goed christelijk leven, kerkelijk leven, gezinsleven en gemeenschapsleven voortkomen. Daarom is het vijfde aspect van een wandel die Gods roeping waardig is, de kwestie van de eerste vier aspecten; dat wil zeggen, het is de kwestie van het bewaren van de eenheid, groeien in Christus, Christus leren kennen en leven in liefde en in licht. Wat een leven hebben we als we deze vijf aspecten van een waardige wandel demonstreren! Als we innerlijk vervuld zijn tot de volheid van God, zullen er thuis, in de kerk of in de gemeenschap geen problemen zijn. Dit is het cruciale punt in deze boodschap. (Levensstudie van Efeziërs, 2e ed., pp. 420-421)

Verder lezen: Levensstudie van Efeziërs, msg. 51

‹‹ HEILIG WOORD VOOR DE OCHTENDHERLEVING
WEEK 1 — DAG 5 ››
Ochtendvoeding

Jer. 48:11 Moab heeft rust gehad van zijn jeugd af;...en is niet van vat tot vat geleegd; noch is hij in ballingschap gegaan. Daarom blijft zijn smaak in hem, en is zijn geur niet veranderd.

Heb. 12:11
Nu schijnt geen enkele tuchtiging op het ogenblik een zaak van vreugde te zijn, maar van droefheid; maar later brengt het de vreedzame vrucht van gerechtigheid voort voor hen die erdoor geoefend zijn.

Jeremia 48:11 beschrijft hen die nooit enige tuchtiging of lijden voor de Heer hebben geleden. De Moabieten hadden rust gehad van hun jeugd af. Zij hebben geen lijden of pijn ervaren. Wat bracht zo'n rust voort? Zij werden als wijn die op zijn droesem is blijven liggen. Als iemand drank brouwt van druiven of andere soorten fruit, komt de wijn naar boven, terwijl de droesem naar de bodem zakt. De wijn drijft, terwijl de droesem zinkt. Om de wijn te klaren, moet hij van vat naar vat worden gegoten... Eén keer gieten is niet genoeg; wat droesem zal onvermijdelijk in het andere vat lekken. Daarom moet hij dit opnieuw doen... Hij moet blijven gieten totdat er geen droesem meer in de wijn zit. God zei dat Moab zich vanaf zijn jeugd op zijn gemak had gevoeld en zich op zijn droesem had gevestigd. Hij was niet van vat naar vat geleegd, en zijn droesem volgde hem altijd. Men moet van vat naar vat worden geleegd als men van de droesem af wil. Hij moet steeds opnieuw worden uitgegoten totdat op een dag de droesem op de bodem verdwenen is. Moab zat vol droesem; hoewel hij bovenaan helder was, werd hij onderaan niet geleegd. Degenen die nooit beproevingen en tuchtigingen hebben doorstaan, zijn nooit van vat naar vat geleegd. (CWWN, deel 50, “Boodschappen voor het opbouwen van nieuwe gelovigen

Lezing van vandaag

Op je gemak zijn is niet goed. Broeders en zusters, God wil ons zuiveren. Daarom disciplineert en geselt Hij ons. Beschouw gemak en comfort nooit als iets goeds. Moabs gemak zorgde ervoor dat hij Moab bleef voor altijd! Hier zijn enkele ontnuchterende woorden: “Zijn smaak blijft in hem, / En zijn geur verandert niet.” Omdat Moab niet van vat tot vat, van pot tot pot en van vat tot vat werd leeggemaakt, en omdat hij nooit door God werd gedisciplineerd en behandeld, bleef zijn smaak in hem en veranderde zijn geur nooit!

Broeders, daarom moet God aan je werken. Hij wil je smaak wegnemen en je geur veranderen. God wil niet je eigen smaak en geur... Je had een bepaalde smaak voordat je in de Heer geloofde. Vandaag ben je misschien al tien jaar een gelovige, maar je smaak is nog steeds hetzelfde. Je geur blijft hetzelfde als voordat u in de Heer geloofde. Het woord geur in het Hebreeuws betekent "geur", wat de smaak is van iets in zijn oorspronkelijke staat. U had een bepaalde geur voordat u werd gered. Vandaag de dag heeft u dezelfde geur; er is helemaal geen verandering in u.

Gods discipline is inderdaad kostbaar! Hij wil ons ontwortelen en ons van vat tot vat leegmaken. God disciplineert ons en behandelt ons op vele manieren, zodat we onze oorspronkelijke geur verliezen en de vreedzame vrucht voortbrengen... van gerechtigheid.

Vergeet niet dat de vrucht vreedzaam is. Een mens moet in vrede zijn met God om deze vrucht te verkrijgen. Het ergste wat iemand kan doen, is mopperen, zijn vrede verliezen en rebelleren tijdens tijden van discipline. Iemand kan bedroefd zijn door de discipline, maar hij mag niet mopperen of rebelleren. Het probleem met veel mensen is dat ze geen vrede hebben. Daarom hebben we de vreedzame vrucht nodig wanneer we onder discipline staan. Als u de vreedzame vrucht wilt, moet u eerst leren de discipline te accepteren. Je moet leren om niet met God te vechten of met Hem te discussiëren... Als je eenmaal de vrucht van vrede hebt, heb je de vrucht van rechtvaardigheid... Als de innerlijke vrucht vrede is, is de uiterlijke uitdrukking rechtvaardigheid. Als je de vrucht van vrede in jezelf hebt, zul je spontaan deelhebben aan Gods heiligheid.

Onze hoop is dat God ons met iets zou vormen, iets dat een heilig karakter wordt genoemd. (CWWN, vol. 50, "Boodschappen voor het opbouwen van nieuwe gelovigen (3)", pp. 704-705)

Verder lezen: CWWN, vol. 50, "Boodschappen voor het opbouwen van nieuwe gelovigen (3)", hfdst. 41-42

‹‹ HEILIG WOORD VOOR OCHTENDHERLEVING
WEEK 1 — DAG 6 ››
Ochtendvoeding

2 Kor. 4:16 Daarom verliezen wij de moed niet; maar al vervalt onze uiterlijke mens, toch wordt onze innerlijke mens van dag tot dag vernieuwd.

Ef. 3:16-17 Dat Hij u geve...met kracht gesterkt te worden door Zijn Geest in de innerlijke mens, opdat Christus door het geloof in uw harten kan wonen...

Wat wij ook zijn door geboorte, hetzij goed of slecht, hetzij nuttig of niet, is natuurlijk en geheel een belemmering voor de Heilige Geest om het goddelijke leven in ons wezen te vormen. Om deze reden moeten onze natuurlijke kracht, natuurlijke wijsheid, natuurlijke slimheid, natuurlijke aanleg, natuurlijke tekortkomingen, natuurlijke deugden en natuurlijke eigenschappen, plus ons karakter en onze gewoonten, allemaal worden afgebroken, zodat de Heilige Geest in ons een nieuwe aanleg, nieuw karakter, nieuwe gewoonten, nieuwe deugden en nieuwe eigenschappen kan vormen. Om dit werk van wederopbouw te volbrengen, beweegt de Heilige Geest van God in ons om ons te verlichten, te inspireren, te leiden en te verzadigen met het goddelijke leven. Hij werkt ook in onze omgeving om elk detail, persoon, zaak en ding in onze situatie te regelen om af te breken wat we van nature zijn. Hij kan regelen dat er een bepaalde persoon in ons huis komt om onze natuurlijke snelheid of traagheid af te breken. Hij kan bepaalde zaken regelen om onze natuurlijke slimheid of domheid af te schaffen. Hij kan een andere situatie regelen om onze natuurlijke wijsheid of dwaasheid af te breken. Hij gebruikt allerlei personen, zaken en dingen om alle aspecten van ons natuurlijke wezen af ​​te breken, zodat Hij ons kan conformeren aan het beeld van Christus (Watchman Nee—een ziener van de goddelijke openbaring in het huidige tijdperk, pp. 115-116)

Lezing van vandaag

De Heilige Geest die in onze geest woont, wordt beperkt en gevangen gehouden door de uiterlijke mens. Om deze reden moet de uiterlijke mens worden verbroken, zodat de innerlijke mens (de menselijke geest met de Heilige Geest) kan worden bevrijd [vgl. 2 Kor. 4:16 (Watchman Nee—een ziener van de goddelijke openbaring in het huidige tijdperk, p. 117)

Waarom blijven zoveel mensen onveranderd nadat ze jarenlang zijn behandeld?... Er zijn twee hoofdredenen.

Ten eerste leven deze mensen in duisternis,... en zien ze Gods hand niet. God werkt en breekt, maar ze weten niet dat God het werk doet. Ze hebben een tekort aan licht en ze leven niet in het licht. Ze zien alleen mensen, denkend dat mensen zich tegen hen verzetten. Of ze zien alleen de omgeving, klagend dat die te hard is... Moge de Heer ons de openbaring geven om Gods hand te zien. Mogen we knielen en zeggen: "Dit bent U. Dit bent U. Ik accepteer het."... Op zijn minst moeten we die hand kennen en zien dat het niet de wereld, onze familie of de [heiligen] zijn die met ons omgaan... God is degene die met ons omgaat... We moeten alles accepteren en geloven wat de Heer heeft gedaan. Hij kan nooit fout zijn in wat Hij doet.

Ten tweede is een persoon niet gebroken omdat hij teveel van zichzelf houdt... Wanneer God deze zelfliefde van ons afpakt, moeten we Hem aanbidden en zeggen: "Heer! Als dit Uw hand is, accepteer ik het met heel mijn hart." We moeten onthouden dat alle misverstanden, klachten en ontevredenheid voortkomen uit slechts één ding: geheime zelfliefde... Problemen ontstaan ​​vaak omdat we onszelf proberen te redden... Zelfliefde is de wortel van ons probleem. Moge de Heer vandaag in ons spreken en mogen we bidden: "Mijn God! Ik zie nu dat alles van U komt... Al deze dingen werden gedaan met slechts één doel voor ogen: dat
Uw leven door mij tot uitdrukking zou komen... Door zelfliefde heb ik veel gedaan om mezelf te redden en heb ik veel van Uw tijd verspild. Vandaag zie ik Uw hand en wijd ik mezelf gewillig aan U toe. Ik wijd mezelf opnieuw toe aan Uw hand."

Hopelijk vindt de Heer een weg door ons heen. Moge onze uiterlijke mens zozeer gebroken worden dat de innerlijke mens kan worden bevrijd en tot uitdrukking kan worden gebracht. Dit is kostbaar, en dit is de weg van de dienaren van de Heer. (CWWN, vol. 54, “The Breaking of the Outer Man and the Release of the Spirit,” pp. 157-159)

Verdere lectuur: Watchman Nee—een ziener van de goddelijke openbaring in het huidige tijdperk, hfdst. 15-16

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 8 DAY 6
Morning Nourishment

Eph. 4:11-12 And He Himself gave some as apostles and some as prophets and some as evangelists and some as shepherds and teachers, for the perfecting of the saints unto the work of the ministry, unto the building up of the Body of Christ.

The many gifted persons in [Ephesians 4:11] have only one ministry, that is, to minister Christ for the building up of the Body of Christ, the church. This is the unique ministry in the New Testament economy (2 Cor. 4:1; 1 Tim. 1:12).

According to the grammatical construction [of Ephesians 4:12], the phrase unto the building up of the Body of Christ is in apposition to the phrase unto the work of the ministry. This indicates that both phrases refer to the same thing; hence, the work of the ministry is the building up of the Body. The apostles, prophets, evangelists, and shepherds and teachers perfect the saints unto the work of the ministry. The word unto in verse 12 means "resulting in," "for the purpose of," or "with a view to." This means that the perfecting of the saints is for the purpose of building up the Body of Christ. Whatever the gifted persons in verse 11 do as the work of the ministry must be for the building up of the Body of Christ. However, this building up is not accomplished directly by the gifted ones but by the saints who have been perfected by the gifted ones. (The Conclusion of the New Testament, pp. 3420-3421)

Today's Reading

The work of the ministry is both of the perfecting ones and the perfected ones; the building up of the Body is the work not only of the apostles and the other gifted ones but also of all the perfected saints. The unique work of building up the Body of Christ is the responsibility not mainly of the gifted ones but of all the saints. Both the gifted ones, including the leading apostles, and all the believers, including even the smallest member, work together to build up the Body.

The gifted persons are for the perfecting of the saints. The gifted persons perfect the saints in the divine dispensing in order that all the saints may be able to do the work of the New Testament ministry, that is, to build up the Body of Christ. The gifted persons perfect the saints by nourishing them according to the tree of life with the life supply for their growth in life (Gen. 2:9; 1 Cor. 3:2, 6). The gifted persons perfect the saints to do what they do for the direct building up of the Body of Christ. The apostles perfect the saints by visiting the churches (Acts 15:36, 40-41; 20:20, 31), by writing epistles to the churches (Col. 4:16; 1 Cor. 1:2), and by assigning their co-workers to stay in certain places to perfect the saints (1 Tim. 1:3-4; 3:15; Titus 1:5). The prophets perfect the saints by teaching them to speak the Lord into people, by speaking in the meetings to set up a model, and by helping the saints to live a prophesying life by being revived every morning and overcoming every day (Acts 13:1; 1 Cor. 14:31; Prov. 4:18). The evangelists perfect the saints by stirring them up to be burning in the gospel-preaching spirit, by teaching them with gospel truths, by training them to preach the gospel, by helping the saints to be equipped with the power of the economical Spirit, and by setting an example of loving the sinners and praying for them (2 Tim. 4:5). The shepherd-teachers perfect the saints by shepherding-feeding and nourishing the young saints and teaching the growing saints (Acts 11:25-26; 13:1). The result of this perfecting is that we will all arrive at the oneness of the faith and of the full knowledge of the Son of God, at a full-grown man, and at the measure of the stature of the fullness of Christ (Eph. 4:13; cf. John 17:23).

In order to be perfected, we must pay attention to life and to function. The way to be perfected is to grow in life and to become skillful in function. The Greek word rendered "perfecting" in Ephesians 4:12 also means "completing," "equipping," and "furnishing." To perfect a saint is to complete him, to equip him, and to furnish him. Only by growing in life can we be completed. (The Conclusion of the New Testament, pp. 3421-3422)

Further Reading: CWWL, 1989, vol. 4, "The Advance of the Lord's Recovery Today," ch. 5

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL

WEEK 8- DAY 5

Morning Nourishment

1 Cor. 1:10 Now I beseech you, brothers, through the name of our Lord Jesus Christ, that you all speak the same thing and that there be no divisions among you, but that you be attuned in the same mind and in the same opinion. Eph. 4:12 For the perfecting of the saints unto the work of the ministry, unto the building up of the Body of Christ. The New Testament ministry is uniquely one and corporate. But because this ministry is the service of the Body of Christ and because the Body has many members, every member has its own ministry. Thus, according to the members, there are many ministries; however, according to the Body as a whole, there is just one ministry. Your ministry should not be separate from the corporate ministry. The Body has a corporate ministry, and all the members of the Body have their individual ministries. As we have seen, all the ministries of the members added together equal the corporate ministry. (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," p. 319) Today's Reading When I say that we all should minister the same thing, I mean that we should speak the same thing according to the way of the New Testament. The four Gospels speak the same thing, but they speak the same thing from different angles... Matthew wrote from the angle of the kingship; Mark, from the angle of service; Luke, from the angle of redemption through the proper humanity; and John, from the angle of Christ's deity. In the Gospels we have four biographies of one person; one person is viewed from different angles. I hope that many will be raised up to speak the same thing from different angles. This one thing is the recovery of Christ as life and everything to us for the building up of the local churches. I hope that in the coming years many of the young people will speak of Christ for the building up of the Body. I have no intention of being the only one to minister. On the contrary, I expect the Lord to raise up many more to carry on the unique ministry. We all have a part in this ministry, which is one ministry with different functions, different angles, and different aspects. You have your part, and I have mine. When we have all the functions and aspects, we have the ministry of the Body. Some who have left the recovery accuse us of not accepting their ministry. But their ministry is a ministry of undermining and damaging the Lord's recovery. How can we possibly accept the ministries of those whose intention has been to undermine the Lord's recovery and to overthrow the basic matters of life, including the cross? I say this not out of any personal feeling but out of a concern for the truth. I have no personal enmity whatever toward these ones; however, I cannot accept their "ministry," which tears down rather than builds up. Our practice is according to the truth in the New Testament. We are glad to see different brothers share various aspects or angles concerning Christ as life for the building up of the church in His riches...By the Lord's mercy, I am doing what I should do. Now I expect that others will minister the same thing from different angles...Many brothers need to stand up to minister concerning Christ for the building up of the Body. How wonderful it would be if many did this! We need to be clear that we are not following a man or imitating anyone. However, we are ministering the same thing from different angles and in different aspects. By doing this the riches are manifest; yet we have a glorious oneness. This is the one ministry, which encompasses encompas many ministries. We all are ministering Christ as life and as everything for the building up of the local churches. This is the Lord's recovery, this is our commission, this is our burden, and this is our ministry. How blessed we are to have a part in this ministry! (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," pp. 321-323) Further Reading: CWWL, 1978, vol. 3, "Crucial Principles for the Proper Church Life," ch. 4

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 8 Day 4
Morning Nourishment

Acts 20:24 But I consider my life of no account as if precious to myself, in order that I may finish my course and the ministry which I have received from the Lord Jesus to solemnly testify of the gospel of the grace of God.                                                                                     21:19 And having greeted them, he related one by one the things which God did among the Gentiles through his ministry.

Although these verses [Acts 1:17, 25; 2 Cor. 4:1; 1 Tim. 1:12] reveal that the ministry in the New Testament is corporate, certain other verses seem to indicate that the ministry is personal... Acts 20:24 refers to Paul's personal ministry because Paul speaks of the ministry which he had received from the Lord. Hence, the ministry in this verse is the personal ministry. Acts 21:19 definitely and clearly [also] refers to Paul's personal ministry... Other verses that seem to refer to personal ministry are 2 Timothy 4:5 and Colossians 4:17. In 2 Timothy 4:5 Paul charged Timothy, "Fully accomplish your ministry," apparently encouraging him to fulfill his personal ministry. Colossians 4:17 says, "Say to Archippus, Take heed to the ministry which you have received in the Lord, that you fulfill it." This evidently points to Archippus's personal ministry. (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," pp. 318-319)

Today's Reading

In considering the verses that speak of personal ministry, we need to realize that all the believers are members of the one Body. As a whole, the Body has one corporate ministry, not many ministries. Although there are many functions in the Body, the ministry in the Body is one. For example,....my speaking is my body's ministry. This ministry is corporate. However, each part of my body also has its own ministry. The mouth speaks, the hands make gestures, and the feet render support. But when the ministries of all the members are added together they total the unique ministry of the body. This example indicates that the many ministries of the members of the Body are not separate ministries but part of one corporate ministry.

Regarding this matter of the ministry, we need to be clear both about the truth in the Bible and about the situation of today's Christianity. Originally, during the time of the apostles, there was one Body with one ministry. But due to the degradation of the church, the divisions and denominations came into existence. Now every division has its own so-called ministry... The ministers, pastors, and preachers in the various denominations are working to build up the denominations, not the Body. Because each is building up his own denomination, he cannot work together with others.

We can have nothing to do with the denominations. In the Lord's recovery we are for the recovery of Christ as life and everything to us for the building up of the church. For the fulfillment of God's purpose in His recovery, we need to go back to the beginning, back to the pure Word. In the New Testament there is one unique ministry. From the time of the apostles until now, this ministry has not been terminated. I believe that we are the continuation of this ministry. I am happy to say that I am in this ministry, that I am part of this ministry. We are in the unique ministry according to the New Testament economy.

At the time of the apostles there were no denominations. Because of the degradation of the church and the existence of many divisions, there apparently are now many ministries. Can we in the Lord's recovery, who share in the unique ministry, the continuation of the ministry of the apostles, accept the ministries of the denominations and divisions? No, we cannot. If we accept them, the recovery will be damaged. The proper ministry, the ministry according to God's New Testament economy, is for the building up of the Body of Christ, but the other ministries are for the building up of the denominations. Because this is the case, we cannot receive the ministries that build up the denominations. (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," pp. 319-320)

Further Reading: CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," ch. 4

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 8 DAY 3
Morning Nourishment

2 Cor. 3:6 Who has also made us sufficient as ministers of a new covenant, ministers not of the letter but of the Spirit; for the letter kills, but the Spirit gives life.

1 Tim. 1:12 I give thanks to Him who empowers me, Christ Jesus our Lord, that He has counted me faithful, appointing me to the ministry.

The ministry in the New Testament economy is a corporate ministry, a ministry that includes thousands of gifted people...In 2 Corinthians 4:1 Paul... does not say, "I have this ministry" or "We have these ministries"; he says, "Having this ministry." Paul, his co-workers, and the other apostles all had this ministry, the one ministry in the New Testament.

The ministry is the service; all the ministers are the serving ones carrying out this service [2 Cor. 3:6]. The many ministers do not have many services but one service, one ministry. In 1 Timothy 1:12...Paul does not say, "He appointed me to my ministry"; he says that the Lord appointed him to the one unique, corporate New Testament ministry. We all need to praise the Lord that by His mercy and grace He has appointed us to the corporate ministry that builds up the Body of Christ. (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," p. 318)

Today's Reading

The ministry denotes the unique new covenant ministry for the building up of one building, the Body of Christ, and this ministry is the unique service of thousands of New Testament ministers. Every member of the Body of Christ has a part of this ministry. Although every believer has a part of the ministry, their parts are not separate ministries but are only parts of the one ministry. The carrying out of God's new covenant requires only one ministry. If there is more than one ministry, trouble will result. (CWWL, 1993, vol. 1, "The Ministry of the New Testament and the Teaching and Fellowship of the Apostles," p. 8

By letter [in 2 Corinthians 3:6] Paul means the written code of the law. The Spirit is the Spirit of the living God, with whom the apostle ministers Christ into the believers. The apostolic ministry for the New Testament is not of dead letters like the Mosaic ministry for the Old Testament but of the living Spirit, who gives life.

The letter that kills is the letter of the law [Rom. 7:9-11], which only requires of man but is unable to supply man with life (Gal. 3:21)...The Spirit, who is the ultimate expression of the processed Triune God, imparts the divine life, even God Himself, into the apostles and all other believers, making them ministers of a new covenant, the covenant of life. Hence, their ministry is one constituted of the Triune God of life by His life-giving Spirit.

The Spirit who works in the believers is the Spirit of the new covenant ministry that gives life. Within life there are many elements. The Spirit not only transforms us but also constitutes the New Testament ministry. Hence, the New Testament ministry is one with the transforming Spirit, and this ministry is a transforming ministry. Paul's ministry was constituted of and with the transforming Spirit. When Paul was ministering, the transforming Spirit was working in the saints. Today, when we listen to a person whose speaking is the New Testament ministry, the Spirit works in us to transform us as the divine element is being dispensed into our being by the Spirit. This is the Spirit as the element that makes us sufficient ministers of the new covenant.

We should not think that only the apostles are sufficient as ministers of the new covenant. We all are ministering ones, and God has made us competent to minister. God has made us competent ministers not of a covenant of letters but of a covenant of the Spirit. Therefore, whatever we preach or teach should be a word constituted of the Spirit. (The Conclusion of the New Testament, pp. 1037-1038)

Further Reading: CWWL, 1967, vol. 2, "An Autobiography of a Person in the Spirit," ch. 1; Watchman Nee-a Seer of the Divine Revelation in the Present Age, ch. 22

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 8 DAY 2
Morning Nourishment

2 Cor. 4:1 Therefore having this ministry as we have been shown mercy, we do not lose heart.

2 Tim. 4:5 But you, be sober in all things, suffer evil, do the work of an evangelist, fully accomplish your ministry.

All the members of the Body of Christ who do the work of the ministry participate in the unique ministry of God's New Testament economy (2 Cor. 4:1; 3:8-9). This unique ministry is the ministry of the Spirit, who gives life (v. 😎... This ministry is the ministry of righteousness, which brings in justification unto life (v. 9; Rom. 5:18b). The ministry of the law was the ministry of condemnation unto death, but the ministry of the faith, the New Testament, is the ministry of justification unto life, so it is altogether organic. The work of the ministry to build up the Body of Christ is directly by the perfected saints in the growth in life (Eph. 4:15-16). (CWWL, 1988, vol. 3, pp. 558-559)

Today's Reading

In 2 Corinthians 4:1 Paul uses the pronoun we, referring to many ministers. Then in 2 Timothy 4:5 Paul charges Timothy to fully accomplish his ministry... This was Timothy's personal ministry, but this personal ministry was a part of the corporate ministry, "this ministry" [2 Cor. 4:1], the unique ministry of the New Testament. The ministry in 2 Corinthians 4:1 is the corporate ministry of all the New Testament ministers. In this corporate ministry Paul had his portion, Peter had his portion, and Timothy had his portion. All the ministers have their own portion of the ministry. When we add all the portions together, we have "this ministry," which is the New Testament ministry.

The work of the New Testament ministry is to accomplish God's New Testament economy concerning the church (Eph. 3:9-10) in the building up of the Body of Christ. Ephesians 4:12 says that all the saints need to be perfected "unto the work of the ministry." This means that hundreds and even thousands of saints can be perfected unto the work of the ministry. In this verse the term the ministry is used. No doubt this refers to the unique ministry of the New Testament to carry out God's eternal purpose, which is contained in the new covenant. God's new covenant contains God's economy. To carry out this economy requires much work, and that work is the ministry... [Ephesians 4:12] indicates clearly that to do the work of the ministry is to build up the Body of Christ.

In recent years some of the dissenting ones have said that they accept all ministries [meaning] many ministries. However, this is wrong. Since there is only one new covenant, how could there be many new covenant ministries? Many workers may have a part in constructing a building, but they do not carry out many different works. Rather, they carry out only one work. That one work is not done according to anyone's opinion but is carried out under one superintendent, one master builder (1 Cor. 3:10), and according to the unique copy of the blueprint. The one blueprint eliminates all opinions. Every part of the work must be done according to the one blueprint and under the leadership of the one master builder. In this way all the workers carry out only one building work.

We may speak of Peter's ministry, of Paul's ministry, or of Timothy's ministry, but we must do so with the realization that these individual ministries are only small parts of "this ministry," the unique ministry of the New Testament. "This ministry" implies and includes all the ministers' pieces of the ministry. A jigsaw puzzle does not portray two pictures; each puzzle shows only one picture. This picture is composed of many pieces. If we have the ability to put the pieces together properly, eventually we will see just one picture. Likewise, when we put all the individual ministries of the New Testament ministers together, we have just one ministry, the unique ministry of the New Testament.

(CWWL, 1993, vol. 1, "The Ministry of the New Testament and the Teaching and Fellowship of the Apostles," pp. 6-8) Further Reading: CWWL, 1988, vol. 3, "The Building Up of the Body of Christ," ch. 2; CWWL, 1988, vol. 3, pp. 249-255

Holy Word for Morning Revival
WEEK 8- DAY 1
Morning Nourishment

Acts 1:17 For he was numbered among us and was allotted his portion of this ministry.

25 To take the place of this ministry and apostleship, from which Judas turned aside to go to his own place.

In the eyes of the Lord there is just one ministry in the New Testament age... The twelve apostles were all in "this ministry" [Acts 1:17, 25]. This indicates that there is one unique ministry in the New Testament. Years ago, I did not see this. But because of the controversy regarding receiving the ministry of others, I have spent time to study the pure Word regarding this matter. My eyes have been opened to see that the twelve apostles were all in "this ministry."

Therefore, when the apostles prayed about a replacement for Judas, they asked the Lord to show them whom He had chosen to "take the place of this ministry" (v. 25). (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," p. 317)

Today's Reading

Some may argue that "this ministry" is limited to the twelve apostles. But Ephesians 4:11 and 12 say, "He Himself gave some as apostles and some as prophets and some as evangelists and some as shepherds and teachers, for the perfecting of the saints unto the work of the ministry, unto the building up of the Body of Christ." Verse 11 is related to the whole period of time from the apostles until the Lord's second coming. In God's New Testament economy there are many apostles, prophets, evangelists, and shepherds and teachers... Notice that verse 12 does not say "the work of the ministries" but "the work of the ministry." Although there are thousands of gifted persons, all are for the work of the one ministry. During the New Testament age God's unique intention is to build up the Body. God created the universe, formed man, and accomplished redemption all for this. For this one purpose, God has one ministry. God does not have two operations in this New Testament age; He has one operation with one ministry. (CWWL, 1978, vol. 3, "Truth Messages," pp. 317-318) The unique ministry of the New Testament comprises all the works (ministries) of all the apostles, the ministers of the new covenant. In 2 Corinthians 3 the plural ministers is used clearly in verse 6, and the singular ministry is used in verses 8 and 9. Then, in 4:1 Paul says, "Therefore having this ministry as we have been shown mercy, we do not lose heart." Here Paul uses the plural pronoun we. He does not say that he (singular) had this ministry; rather, he says that we (plural) have this ministry (singular). We here includes not only Paul but all the New Testament ministers. All of this indicates that there is one new covenant ministry of many new covenant ministers. The first of the new covenant ministers were the twelve apostles. In Acts 1:17 and 25 Peter used the term this ministry. That ministry was the ministry of the twelve apostles, who were the first twelve New Testament ministers. The ministry is the service, the work, and the ministers are the persons who serve. The persons who serve are many. After the twelve apostles, many ministers, including Paul, Barnabas, and many others, entered into the ministry. Although the ministers were many, all these many ministers had only one ministry. When we consider all these verses together..., we can see a picture showing us clearly that the New Testament ministry is the service, the work, in totality of all the New Testament ministers. In this ministry Timothy had a part called Timothy's ministry. You also have a part called "your ministry," and I also have a part called "my ministry." However, this does not mean that in the New Testament there is one ministry, and then in addition to this one ministry there are many other ministries. The ministry of the New Testament is uniquely one, but there are many ministers who have a part in this one ministry.

(CWWL, 1993, vol. 1, "The Ministry of the New Testament and the Teaching and Fellowship of the Apostles," pp. 5-7)Further Reading: Life-study of 2 Timothy, msgs. 6-7; Life-study of 2 Corinthians, msg. 48

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6 DAY 6
Morning Nourishment

2 Tim. 2:22...Pursue righteousness, faith, love, peace with those who call on the Lord out of a pure heart.

Matt. 5:8 Blessed are the pure in heart, for they shall see God.

During the desolation of the church, only those with a pure heart can find the way [2 Tim. 2:22].

In the desolation of the church many people cannot find the way, because their heart is impure, and they are unable to discern the nature of things.

In touching someone's work, we must discern its nature... Our nature must be gold and silver, and our motive must be pure... One who works for the Lord must have a clear motive, not a cloudy one. A clear motive is pure; a cloudy motive is mixed and impure. Paul says that some preach Christ because of envy (Phil. 1:15). Such persons may be zealous and obtain good results, but when we examine their motive, we see that their hearts are not pure. (CWWL, 1956, vol. 2, "Three Aspects of the Church, Book 2: The Course of the Church," p. 297)

Today's Reading

Those who are pure in heart will find others who live before God to be their co-workers. Since their heart has been dealt with, they are able to discern the condition of the heart of those they contact. The pure in heart stand together to maintain the Lord's testimony, walk in the Lord's way, and do the Lord's work because inwardly their hearts are pure, not because they share the same doctrinal viewpoint. Differences in opinion related to doctrine lead to divisions. When one who is pure in heart meets another person who is pure in heart, he can willingly be martyred for that person and love him as if he were the Lord. We gain the best co-workers and companions when we are pure in heart.

I coordinated with another brother for about twenty years before he passed away. There were no problems between us because the Lord brought us together. I felt that his heart was for nothing but the Lord. I can testify that he paid a great price for the church and suffered much. However, he never had any feeling for himself, nor did he speak for himself. He had a pure heart; thus, we served the Lord together in one accord and walked in the Lord's way together. Only those who are pure in heart can walk in the Lord's way.

A pure heart seeks only God, and prayer implies that there is nothing of the self. Prayer means that we allow the Lord to do everything according to His way and not according to man's opinion. If we do things out of ourselves by human methods, opinions, and power, we have no need of prayer... Whether we can find those whom the Lord has raised up to be our companions depends not only on the purity of our heart but also on whether we have stopped all the activity of the self. Have we stopped our ability, cleverness, methods, and wisdom? Do we submit ourselves to the Lord and seek His leading, or do we insist on our opinions? If we want to push our opinions through, we do not need to pray; if we want to submit ourselves to the Lord and seek His leading, we need to pray.

Second Timothy 2:22 says that we need to "call on the Lord out of a pure heart." Our focus is on calling on the Lord and having a pure heart. Anything added to our physical body from the outside cannot become one with our body. In the same principle, if we are ones who pray to the Lord out of a pure heart, we cannot be joined to someone who does not. This is not a question of sectarianism. If we call this sectarianism and try to join with ones who do not pray out of a pure heart, God will condemn us, because He condemns any mixture. The pure in heart and those with an impure heart, those who rely on the Lord and those who do not rely on the Lord, and those who are led by the Lord in their work and those who work by their own methods should not be mixed together. No mixture is approved by God. (CWWL, 1956, vol. 2, "Three Aspects of the Church, Book 2: The Course of the Church," pp. 299-300, 302)

Further Reading: CWWL, 1956, vol. 2, "Three Aspects of the Church, Book 2: The Course of the Church," ch. 6

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6 Day 5
Morning Nourishment

Acts 2:21 And it shall be that everyone who calls on the name of the Lord shall be saved.

7:59 And they stoned Stephen as he called upon the Lord and said, Lord Jesus, receive my spirit!

Calling on the name of the Lord is not a new practice that began with the New Testament. Rather, it began with Enosh, the third generation of mankind, in Genesis 4:26. It was continued by Job (Job 12:4; 27:10), Abraham (Gen. 12:8; 13:4; 21:33), Isaac (26:25), Moses and the children of Israel (Deut. 4:7), Samson (Judg. 15:18; 16:28), Samuel (1 Sam. 12:18; Psa. 99:6), David (2 Sam. 22:4, 7...),

the psalmist Asaph (Psa. 80:18), the psalmist Heman (88:9),

Elijah (1 Kings 18:24), Isaiah (Isa. 12:4), Jeremiah (Lam. 3:55, 57), and others (Psa. 99:6), all of whom practiced calling on the name of the Lord in the Old Testament age. Isaiah charged the seekers of God to call upon Him (Isa. 55:6).

Even the Gentiles knew that the prophets of Israel had the habit of calling on the name of God (Jonah 1:6; 2 Kings 5:11)...It is God's commandment (Psa. 50:15; Jer. 29:12) and desire (Psa. 91:15; Zeph. 3:9; Zech. 13:9) that His people call on Him. This is the joyful way to drink from the fountain of God's salvation (Isa. 12:3-4) and the enjoyable way to delight oneself in God (Job 27:10), that is, to enjoy Him. Hence, God's people must call upon Him daily (Psa. 88:9). Such a jubilant practice was prophesied by Joel (Joel 2:32) for the New Testament jubilee. (Life-study of Acts, 2nd ed., pp. 67-68)

Today's Reading

In the New Testament, calling on the name of the Lord was mentioned first by Peter, in Acts 2:21, on the day of Pentecost, as the fulfillment of Joel's prophecy. This fulfillment is related to God's outpouring of the all-inclusive Spirit economically upon His chosen people so that they may participate in His New Testament jubilee...Calling on the Lord's name is vitally necessary in order for us, the believers in Christ, to participate in and enjoy the all- inclusive Christ with all He has accomplished, attained, and obtained (1 Cor. 1:2). It is a major practice in God's New Testament economy that enables us to enjoy the processed Triune God for our full salvation (Rom. 10:10- 13). The early believers practiced this everywhere (1 Cor. 1:2), and to the unbelievers, especially the persecutors, it became a popular sign of Christ's believers (Acts 9:14, 21). When Stephen suffered persecution, he practiced this (7:59), and his practice surely impressed Saul, one of his persecutors (vv. 58-60; 22:20). Later, the unbelieving Saul persecuted the callers (9:14, 21) by taking their calling as a sign. Immediately after Saul was caught by the Lord, Ananias, who brought Saul into the fellowship of the Body of Christ, charged him to be baptized, calling on the name of the Lord, to show others that he too had become such a caller. By his word to Timothy in 2 Timothy 2:22, Paul indicated that in the early days all the Lord's seekers practiced such calling. Undoubtedly, he was one who practiced this, since he charged his young coworker Timothy to do this that Timothy might enjoy the Lord as he did.

When we preach the gospel and help others to be saved, we need to encourage them to call on the name of the Lord and say, "O Lord Jesus!" From experience we know that the stronger a person calls on the name of the Lord Jesus, the stronger will be his experience of salvation.

According to Acts 7:59, when Stephen was being stoned, "he called upon the Lord and said, Lord Jesus, receive my spirit!" Saul of Tarsus approved of this killing and joined in the great persecution against the church in Jerusalem. According to 9:14, Saul had authority from the chief priests to bind all who called on the name of the Lord Jesus. Saul's intention in going to Damascus was to arrest all those who called on the Lord's name. This indicates that in the early days calling upon the name of the Lord Jesus was a sign of being a follower of the Lord. (Life-study of Acts, 2nd ed., pp. 68-70)

Further Reading: Life-study of Acts, msg. 9

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6- DAY 4
Morning Nourishment

John 3:16 For God so loved the world that He gave His only begotten Son...

Rom. 16:20 Now the God of peace will crush Satan under your feet shortly. The grace of our Lord Jesus be with you.

The divine love...is the nature of God's essence.

Thus, it is an essential attribute of God...First John 4:9 says, "In this the love of God was manifested among us, that God sent His only begotten Son into the world that we might have life and live through Him." As in 1 Timothy 1:15, the "world" refers to fallen mankind, whom God so loved that, by making them alive through His Son with His own life, they might become His children. In this the love of God has been manifested.

First John 4:10 goes on to say, "Herein is love, not that we have loved God but that He loved us and sent His Son as a propitiation for our sins." The word herein refers to the following fact: not that we have loved God but that He loved us and sent His Son as a propitia

ion for our sins. In this fact is the higher and nobler love of God.

The divine love as God's essential attribute is mainly expressed in sending His Son to redeem us and impart God's life into us that we may become His children.

(The Conclusion of the New Testament, p. 75)

Today's Reading

Ephesians 2:4 says, "God, being rich in mercy, because of His great love with which He loved us." The object of love should be in a lovable condition, but the object of mercy is always in a pitiful situation. Hence, God's mercy reaches further than His love. God loves us because we are the object of His selection. But we became pitiful by our fall, even dead in our offenses and sins; therefore, we need God's mercy. Because of His great love, God is rich in mercy to save us from our wretched position to a condition that is suitable for His love. The nobler love of God as His essential attribute needs His attribute of mercy to reach us in the deep pit of our fallen life.

Because God is love as well as Spirit, the more we are under His dispensing, the more love we have. Actually, the more God's nature is dispensed into us, the more we become love... Through God's dispensing of Himself into us, we become love in the sense of being constituted of God as love. When love as the nature of God's essence is dispensed into us, we shall react to others in love.

Another attribute of God is peace. The New Testament speaks about both the peace of God [Phil. 4:7] and the God of peace [Rom. 16:20]...The peace of God is actually God as peace, infused into us through our fellowship with Him by prayer, as the counterpoise of troubles and the antidote to anxiety (John 16:33). The God of peace mounts guard over our hearts and thoughts in Christ Jesus. The peace of God and the God of peace are one... The genuine peace we enjoy is God Himself. The way to enjoy the God of peace is by praying to have fellowship with Him.

In 1 Thessalonians 5:23...we see that the God of peace is the Sanctifier. His sanctification brings in peace.

In our experience peace is a condition that results from grace, that issues from the enjoyment of God our Father. When we enjoy God as grace, we are in a condition that is full of rest and satisfaction. This is peace...The substance of grace is God Himself, and the condition of peace is that which issues out of our enjoyment of God as grace. We all can testify of the peace we have when we enjoy God as grace. The fact that peace is the issue of grace is indicated by the way Paul greets the saints in Ephesians 1:2 and in other Epistles: "Grace to you and peace from God our Father and the Lord Jesus Christ." This peace results from the enjoyment of God as grace which is also an attribute of the God whom we enjoy in Christ. (The Conclusion of the New Testament, pp. 75-76, 70, 105-106)

Further Reading: The Conclusion of the New Testament, msgs. 9-10

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6- DAY 3
Morning Nourishment

2 Tim. 2:22 But flee youthful lusts, and pursue righteousness, faith, love, peace...

Psa. 89:14 Righteousness and justice are the foundation of Your throne; lovingkindness and truth go before Your face.

God is righteous as well as holy. Whereas holiness is related to God's inward nature, righteousness is related to God's outward acts, ways, actions, and activities. Everything God does is righteous. The righteousness of God is what God is in His action with respect to justice and righteousness. God is just and right. Whatever God is in His justice and righteousness constitutes His righteousness.

God's works are His acts, whereas God's ways are His governing principles [cf. Rev. 15:3]...If you know God's ways, you will not need to wait to see His works in order to praise Him. Although His works have not yet come, you will know they will come because you know the governing principles by which God does things. (The Conclusion of the New Testament, p. 87)

Today's Reading

The word faith bears two denotations. The first denotation refers to the things the believers believe in; it is the objective faith (Eph. 4:13; 1 Tim. 1:19b; 2 Tim. 4:7). The second denotation refers to the believing action of the believers; this is the subjective faith (Gal. 2:20). Christ is the object of our faith. Here the faith is objective. Then we believe in the Lord. This believing is a subjective action, our acting faith in the Lord Jesus.

The faith of the believers is actually not their own faith but Christ entering into them to be their faith...When we repented unto God, the pneumatic Christ as the sanctifying Spirit of God (1 Pet. 1:2a) moved within us to be our faith by which we believed on the Lord Jesus (Acts 16:31)...As sinners, we did not have faith. Faith came into us by our hearing the word [Rom. 10:17]. This word is just Christ Himself.

When we heard the gospel, the preacher described Christ to us. The more we heard, the more we saw Christ and were attracted to Christ... The preachers preach Christ to present Christ's beauty. After hearing such a word about Christ, that is, after seeing such a Christ, within us there is an appreciation of Christ, and our appreciation of Him is the reaction to His attraction. We can believe in the Lord Jesus because we hear about Him; that is, we see Him. We read the Bible, and in the Bible we see something about Him.

Tell people about Christ in His divinity and humanity, in His being the only begotten Son of God and the firstborn Son of God. Many logical and thoughtful people would be attracted to such a wonderful person in the universe...After seeing...such a Christ, who would not believe in Him? Faith comes from hearing, hearing equals seeing, and seeing equals knowing Christ. Faith comes from hearing, and hearing is from the word of Christ.

When the proper preaching of the gospel is going on, the Spirit, the pneumatic Christ, accompanies that preaching. That preaching speaks Christ outside of you, but the pneumatic Christ right away accompanies that preaching and works within you. Then you repent and appreciate such a One. Spontaneously, something within you rises up. This is your faith, your believing. Your believing comes from your knowing of Christ. Your believing actually is your appreciation of Christ as a reaction to His attraction.

Many young people have been attracted by the Savior's beauty. Even if their parents persecute them and threaten them to death, they will not give up their faith in Christ. This kind of faith is Christ Himself. By such a faith the believing ones believe that God raised Jesus Christ from the dead that they may be saved (vv. 9b-10a; 5:1). They have access through faith into the grace in which they now stand (v. 2). (CWWL, 1994-1997, vol. 1, "Crystallization-study of the Epistle to the Romans," pp. 273-274)

Further Reading: The Conclusion of the New Testament, msgs. 7-8

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL
WEEK 6 DAY 2
Morning Nourishment

Rom. 9:23 In order that He might make known the riches of His glory upon vessels of mercy, which He had before prepared unto glory.

2 Cor. 4:7 But we have this treasure in earthen vessels that the excellency of the power may be of God and not out of us.

The summary of [Paul's] fourteen Epistles may be expressed in just two words: open vessel. God wants an open vessel. In Romans 9:23 Paul tells us that God created us as vessels of mercy unto glory. Then in 2 Corinthians 4:7 he says that "we have this treasure in earthen vessels." These two verses may be considered as a basic secret to our experience of Christ and the church...If you do not realize that you have to be an open vessel, Christ and the church...have no way...An open vessel is doing nothing but keeping itself open to the filling up. The processed God-the Triune God, the all-inclusive Spirit, the compound Spirit-is here waiting for an opening to get into you. How much He would enter into you depends upon how much opening you would give Him. (CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," p. 241)

Today's Reading

What the Lord wants is that we love Him, that we keep ourselves open. Do not do anything. Let Him in. If you love the church but do not open yourself up absolutely, you will still love to do something for the Lord...This is the natural life with the fallen nature. The proper situation is that I do not need to do anything, yet I need to love the Lord to the uttermost, keeping myself wide open all the time to Him. This is what is fully revealed in the New Testament...If you take this as a key and read once again the Epistles written by Paul, you will see that this is the genuine substance in his Epistles.

When you enter into the experience of my fellowship, you will kneel down and worship the Lord. You would say, "Lord, now I know. I must love You. I must serve You to the uttermost. I must have an open heart with an open being to You. O Lord, by Your mercy and Your speaking, You do not want me to do anything. Lord, I am here." This would be wonderful. This is what the Lord wants today. The Lord's testimony is just here at this point. A vessel can only contain something, and the lampstand can only keep itself open for the refilling of the oil. When the opening is shut, there is no more refilling. That means there will be no continuation of the oil. The lampstand does not do anything. It just opens itself to receive the oil and to shine. It receives the filling oil, and then it expresses something; it shines. Actually, a lampstand is a real vessel containing oil.

Now you can understand the parable of the ten virgins in Matthew 25. That is just the vessel with an extra portion of oil. There the vessel contains the oil for shining and burning. This is a virgin. A virgin in the eyes of the Lord is not one who is so busy and so active in doing but one who keeps himself open to receive the oil. Then the oil may burn from within to shine out.

You love the Lord, and you keep yourself open to Him all the time. Yet you would not do anything, but He would do everything. Not only is this possible, but this is also required by the Lord. The Lord requires you to stop your doing. But He does not want you to be sleepy or indifferent; He wants you to be very alert. Love Him and keep yourself open to Him. Tell Him every day, "Lord, I love You. Lord, I am here open to You. Lord, have mercy upon me, and by Your grace I do not like to have any part of my being closed to You. I like to keep myself entirely and thoroughly open to You."

A genuine Christian life is one that loves the Lord and keeps itself open to the Lord and stops its doing. Then the Lord comes in and the Lord does everything and this vessel just contains the Lord and enjoys the Lord's filling up and enjoys the Lord's doing. This is the proper and genuine Christian life. (CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," pp. 242-244, 246-247)

Further Reading: CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," ch. 22

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL

WEEK 6- DAY 1

Morning Nourishment

2 Tim. 2:20-21 But in a great house there are not only gold and silver vessels but also wooden and earthen; and some are unto honor, and some unto dishonor. If therefore anyone cleanses himself from these, he will be a vessel unto honor, sanctified, useful to the master, prepared unto every good work.

Honorable vessels are constituted of both the divine nature (gold) and the redeemed and regenerated human nature (silver). These, like Timothy and other genuine believers, constitute the sure foundation that holds the truth. Dishonorable vessels are constituted of the fallen human nature (wood and earth).

To cleanse ourselves is to depart from unrighteousness [cf. 2 Tim. 2:19, 21], as an outward evidence of the inward divine nature. The word these in verse | 21 refers to the vessels unto dishonor, including those mentioned in verses 16through 18. We should cleanse ourselves not only from anything unrighteous but also from the dishonorable vessels. This means that we must stay away from them. Hence, we must cleanse ourselves from the unrighteous things and from the dishonorable vessels of wood and earth. If we cleanse ourselves from these negative things and negative persons, we will be vessels unto honor, sanctified, useful to the master, and prepared unto every good work. Unto honor is a matter of nature, sanctified is a matter of position, useful is a matter of practice, and prepared is a matter of training. (Life-study of 2 Timothy, 2nd ed., p. 34)

Today's Reading

According to my experience, nothing pleases the Lord so much as for us to realize that He does not want us to do anything. He only wants us to love Him, to open ourselves up to Him, and to let Him live from within us...From the very beginning when God created man, God had no intention to ask man to do anything for Him. God's intention was to create a vessel to contain Him and to express Him, so God only wants an opening of the vessel. If the vessel is open, God can fulfill His purpose, but if the vessel is closed, God's purpose is frustrated.

In our fallen nature there is a substance so evil that likes to know and likes to do...Religion helps people to know, and religion helps people to do. Even today Christianity has become such an active religion of knowing and doing. Seminaries just educate people to know and to do...This is altogether a kind of education against God's eternal purpose. It is no wonder that among thousands of Christians you can hardly find one who knows that God does not want us either to know or to do; God wants us only to love Him and to keep ourselves open to Him. "Lord, I love You. I fully realize that I am just an empty vessel, yet You treasure this earthen vessel because this earthen vessel was created by You according to Your eternal plan to fulfill Your heart's desire. Lord, I just love You. I like to contain You. I like to be filled up with You. I like to be saturated and permeated with You. Have mercy upon me that I may keep myself open to You all the time."

We all have to confess that many times in our prayer we are not open to Him. Even in our prayer we still keep ourselves closed...We all have the same kind of experience. Since the day we were saved, we never opened ourselves in an absolute way. We always opened ourselves with some amount of reservation... You think that you are open to the Lord. Actually, you are not entirely open. You are open but only partially. You are open superficially and in a shallow way. In the depths of your being you are not open, so the Lord cannot do anything.

God does not want us to do anything; He wants us only to be a living vessel... God created a living thing. God created something so bothering to Him. He created a living jar full of emotions, with a strong will, and with a mind. After the fall this living jar became a problem to God... Either the Christians are indifferent, or they are too hot in knowing and in doing. On either side the Lord could not get the vessel. (CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," pp. 239-241)

Further Reading: Life-study of 2 Timothy, msg. 4
ma 11:23

HOLY WORD FOR MORNING REVIVAL

WEEK 6 DAY 2

Morning Nourishment

Rom. 9:23 In order that He might make known the riches of His glory upon vessels of mercy, which He had before prepared unto glory.

2 Cor. 4:7 But we have this treasure in earthen vessels that the excellency of the power may be of God and not out of us.

The summary of [Paul's] fourteen Epistles may be expressed in just two words: open vessel. God wants an open vessel. In Romans 9:23 Paul tells us that God created us as vessels of mercy unto glory. Then in 2 Corinthians 4:7 he says that "we have this treasure in earthen vessels." These two verses may be considered as a basic secret to our experience of Christ and the church...If you do not realize that you have to be an open vessel, Christ and the church...have no way...An open vessel is doing nothing but keeping itself open to the filling up. The processed God-the Triune God, the all-inclusive Spirit, the compound Spirit-is here waiting for an opening to get into you. How much He would enter into you depends upon how much opening you would give Him. (CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," p. 241)

Today's Reading

What the Lord wants is that we love Him, that we keep ourselves open. Do not do anything. Let Him in. If you love the church but do not open yourself up absolutely, you will still love to do something for the Lord...This is the natural life with the fallen nature. The proper situation is that I do not need to do anything, yet I need to love the Lord to the uttermost, keeping myself wide open all the time to Him. This is what is fully revealed in the New Testament...If you take this as a key and read once again the Epistles written by Paul, you will see that this is the genuine substance in his Epistles.

When you enter into the experience of my fellowship, you will kneel down and worship the Lord. You would say, "Lord, now I know. I must love You. I must serve You to the uttermost. I must have an open heart with an open being to You. O Lord, by Your mercy and Your speaking, You do not want me to do anything. Lord, I am here." This would be wonderful. This is what the Lord wants today. The Lord's testimony is just here at this point. A vessel can only contain something, and the lampstand can only keep itself open for the refilling of the oil. When the opening is shut, there is no more refilling. That means there will be no continuation of the oil. The lampstand does not do anything. It just opens itself to receive the oil and to shine. It receives the filling oil, and then it expresses something; it shines. Actually, a lampstand is a real vessel containing oil.

Now you can understand the parable of the ten virgins in Matthew 25. That is just the vessel with an extra portion of oil. There the vessel contains the oil for shining and burning. This is a virgin. A virgin in the eyes of the Lord is not one who is so busy and so active in doing but one who keeps himself open to receive the oil. Then the oil may burn from within to shine out.

You love the Lord, and you keep yourself open to Him all the time. Yet you would not do anything, but He would do everything. Not only is this possible, but this is also required by the Lord. The Lord requires you to stop your doing. But He does not want you to be sleepy or indifferent; He wants you to be very alert. Love Him and keep yourself open to Him. Tell Him every day, "Lord, I love You. Lord, I am here open to You. Lord, have mercy upon me, and by Your grace I do not like to have any part of my being closed to You. I like to keep myself entirely and thoroughly open to You."

A genuine Christian life is one that loves the Lord and keeps itself open to the Lord and stops its doing. Then the Lord comes in and the Lord does everything and this vessel just contains the Lord and enjoys the Lord's filling up and enjoys the Lord's doing. This is the proper and genuine Christian life. (CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," pp. 242-244, 246-247)

Further Reading: CWWL, 1980, vol. 1, "Perfecting Training," ch. 22